Υγεία, Καύλα κι Επανάσταση
Αστέρι της νύχτας
Αστέρι ο έρωτας,
Αστράφτει και πέφτει
Μια νύχτα, ο έρωτας…
Αστέρι της νύχτας
Αστέρι ο έρωτας,
Αστράφτει και πέφτει
Μια νύχτα, ο έρωτας…
Αστέρι της νύχτας
Αστέρι ο έρωτας,
Αστράφτει και πέφτει
Μια νύχτα, ο έρωτας…
Αστέρι της νύχτας
Αστέρι ο έρωτας,
Αστράφτει και πέφτει
Μια νύχτα, ο έρωτας…
«Τον ερωτεύτηκες;» , ρωτάω.
«Τον συνήθισα» , μου απαντά.
Η συνήθεια είναι δυνατή. Επικίνδυνα δυνατή και αιμοβόρα. Όσο την αφήνεις ανεξέλεγκτη σου δένει τα χέρια. Αλλά να νταραβερίζεσαι γκομενικά χωρίς έρωτα δεν το δέχομαι. Πόσο μάλλον στα 20 σου ή στα 30 σου.
Μετράω τα χρόνια στα δάχτυλα.
Φτάσαμε στο 2011. Καταραμένο έτος. Η κοινωνία μας σε κρίση. Κι εμείς; Πριν απαντήσεις, δες δημοσκοπήσεις. Πριν απαντήσεις, δες κυβέρνηση. Θέλω σιγά σιγά να κατευθύνεις βλέμμα προς τη θέση του υπουργού Ναυτιλίας.
Βλέπεις; Βλέπεις καλά;
Αφού δεν αντιδράς που τα φασιστόμουτρα του ΛΑΟΣ πήραν υπουργεία θα αντιδράσεις που αγκαλιάζεις κάποιον από συνήθεια;
Δεν το ‘χω. Ενίσταμαι…
Και τι να το κάνεις, δηλαδή , το γκομενικό αν δεν νιώθεις τον φτερωτό, τον καυτό, τον φλεγόμενο τον έρωτα;
Εγώ την παστουρμαδόπιτα την έχω για πιο λιγουρευτή. Με πιάνεις;
Σχέση δίχως έρωτα είναι σαν τον Τομ χωρίς τον Τζέρυ. Είναι σαν ζαμπόν χωρίς λιπαρά. Είναι εκτός θέματος. Δε μου κάθεται καλά. Άσε που τα χλιαρά προκαλούν και μια πλήξη που σε χαστουκίζει κάθε μέρα όλο και πιο δυνατά μέχρι να σου ξελασκάρει το σαγόνι. Δεν είναι ο έρωτας θέση στο δημόσιο για να βολευτείς. Εγώ θέλω να βλέπω τον έρωτα σε κάθε κίνηση. Να λιώνω, να χάνομαι, να ανασταίνομαι …και φτου κι απ’ την αρχή!
Ούτως ή άλλως, ο έρωτας μωρό μου δε γεννήθηκε για να έρχεσαι εσύ και έτσι ξεδιάντροπα να τον στοιβάζεις στο ντουλάπι δίπλα στα σουτιέν με τη μπανέλα και πάνω από το καλάθι με τις Athens Voice που φυλάς άνευ ουσίας στο κέντρο του σαλονιού. Ο έρωτας θέλει ζωντάνια, θέλει μέλια, θέλει εκρήξεις, θέλει ένταση, θέλει ζουμιά και θέλει σεξ με ατέλειωτη καύλα!
Αυτά θα σου επαναφέρουν την υγεία που νιώθεις κλονισμένη και θα σε ωθήσουν στην επανάσταση. Σε μία εσωτερική επανάσταση που με βήματα αργά αλλά σταθερά θα εξωτερικεύσεις…
Γι’ αυτό στο λέω. Μην κάθεσαι σπίτι. Βγες και κυνήγα τον έρωτα. Η τηλεόραση έπηξε με τον Τρύφωνα Σαμαρά και τις κοριτσίστικες τσιρίδες του. Εγώ τουλάχιστον δεν τον αντέχω πλέον. Μακάρι να έψαχνα κι εγώ τον έρωτα να είχα αφορμή να βγω…
Υ.Γ. ο Άδωνις υπουργός ρε γαμώ το κέρατο μου; Δουλευόμαστε;