“In my world”: ep.15

“Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα”, αυτό είναι το τέλος ενός παραμυθιού. Στη ζωή όμως; Συμβαίνει αυτό; ή απλά μας αρέσει να πιστεύουμε ότι κάτι μπορεί να τύχει και σε εμάς όπως στα παραμύθια; Έχω μπερδευτεί λίγο.

Kαι εκεί που προσπαθώ να βάλω μια τάξη στις σκέψεις μου αρχίζουν να με μπερδεύουν πάλι τα ερωτήματα… ” Η απογοήτευση; τι γίνεται με την απογοήτευση;”, “Αν όλα όσα πιστεύεις για ένα άτομο δεν αποδειχθούν αληθινά; Τότε έρχεται η μεγαλύτερη απογοήτευση”.

Νιώθω κάποιες φορές ότι μέσα μου υπάρχουν δύο άτομα.. το ένα είναι πιο cool και λέει: “όλα είναι εμπειρίες, απλά ζήσε!” και το άλλο κάπως πιο φοβισμένο και ανασφαλές: “και γιατί να είναι όλα τόσο ρευστά σε αυτή τη ζωή; τόσο κακό είναι να έχεις δεδομένα κάποια πράγματα;” Δε ξέρω ποιο προτιμώ.

Λοιπόν, το αποφάσισα.. τέλος όλα αυτά τα ερωτήματα.. θα ζήσω έτσι όπως εγώ θέλω! Οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια περνούν… οι εμπειρίες και οι όμορφες στιγμές μένουν.. οι άσχημες απλά σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο! Όπως τραγουδούν και οι Kasabian

οι μέρες περνούν, ξεχνιούνται…εξαφανίζονται! Εσύ όμως πρέπει να πολεμήσεις να κρατήσεις ζωντανές όλες τις μέρες στο μυαλό σου! 

Βάζω νέους στόχους.,. αρχίζω κάτι καινούριο και ελπίζω για το καλύτερο! Καλή εβδομάδα με ένα άκρως μπερδεμένο post! Τα φιλιά μου!