Ήρωες ανάμεσά μας

Γιατί τα παιδιά είναι χαρά,σε όποια ηλικία κι αν γίνεις μανούλα!


Η Θεοδώρα είναι 18 ετών και έχει ένα παιδάκι 3 μηνών. «Όταν κατάλαβα πως έχω καθυστέρηση , ήμουν στο πέμπτο μου μήνα. Πήγαινα Γ’ Γυμνασίου (έχω χάσει δύο χρονιές στο σχολείο) και ήμουνα έγκυος. Ο φίλος μου όταν έμαθε για την εγκυμοσύνη μου, δεν ήθελε καμία σχέση μαζί μου. Δεν απαντούσε στο κινητό, στα μηνύματα, στο facebook, πουθενά» περιγράφει η Θεοδώρα με τη δροσιά παιδιού τις προκλήσεις μιας ενήλικης ζωής. «Οι γονείς μου έπαθαν ένα σοκ, αλλά τώρα δεν μπορούν να φανταστούν τη ζωή τους χωρίς τον μικρό.
Στο σχολείο τι ρωτάς ήταν…. Δύσκολα. Οι συμμαθήτριές μου με κοίταγαν με ύφος και με απέφευγαν, μην τις κολλήσω….. εγκυμοσύνη. Πλέον έχω μία μόνο φίλη που τον λατρεύει τον μπέμπη και τον αποκαλεί ανιψιό της. Με δέχτηκε όπως είμαι. Όπως και οι καθηγητές μου. Μου φώναξαν, βέβαια “ρε Θεοδώρα, τι λέγαμε στην τάξη για το προφυλακτικό” , αλλά στάθηκαν δίπλα μου να τελειώσω το Γυμνάσιο. Τώρα που είμαι στο Λύκειο, ο λυκειάρχης και η υποδιευθύντρια έχουν κανονίσει να ενταχθώ στο πρόγραμμα της κατ’ οίκον διδασκαλίας, που σημαίνει με διδάσκουν ιδιαιτέρως. Σάββατα και Κυριακές. Του χρόνου, όμως, θα πηγαίνω κανονικά στο σχολείο. Και η ζωή στο σπίτι φαίνεται να βρήκε τους κανονικούς ρυθμούς της.
Εξακολουθώ να ζω με τους γονείς μου και τα δυο μικρότερα αδέλφια μου. Ο μικρός μοιάζει στον μπαμπά μου. Είναι ίδιοι. Η μητέρα μου δεν εργάζεται κι έτσι με βοηθάει πολύ με το μωρό, κυρίως για να τον κάνω μπάνιο, γιατί φοβάμαι μη μου πέσει. Τα αλλάγματα και τα ταΐσματα μπορώ και τα κάνω μόνη μου. Ο μικρότερος αδερφός μου είναι 10 ετών και στην αρχή ζήλευε. Έτσι, του δίνω και τον ταΐζει εκείνος και τώρα τον αποκαλεί “ο μπέμπης μου”, είναι πολύ ωραία εικόνα.
Η Θεοδώρα έμαθε για την «Αγκαλιά» από έναν μακρινό της ξάδερφο όταν ήταν έγκυος. Την επόμενη κιόλας μέρα ήρθαν οι γονείς μου να ενημερωθούν. Την άλλη κι εγώ. Μου έδωσαν τα πάντα. Ότι μπορείς να φανταστείς πως χρειάζεται ένα μωρό και μια μάνα. Τα Puma παπουτσάκια που φοράει από την «Αγκαλιά» τα πήρα. Αισθάνομαι πως είναι εδώ για εμένα, αντίθετα με τους ανθρώπους στο νοσοκομείο όπου γέννησα, που πρότειναν να αφήσω το μωρό μου εκεί. Δεν μου πέρασε στιγμή κάτι τέτοιο από το μυαλό. Ούτε να σταματήσω την εγκυμοσύνη.



ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΝΕΑ!