Κυριάκος Παπαδόπουλος: «Όποιος ξεχνά το παρελθόν του, δεν μπορεί να έχει μέλλον»

Με τον Κυριάκο Παπαδόπουλο ο υπογράφων δεν είχε την τύχη μέχρι σήμερα να γνωριστεί ποτέ προσωπικά. Κι όμως τον ξέρει καλά. Από τα τραγούδια του. Άλλωστε όταν κάποιος ντύνει μουσικά ένα κομμάτι κάνει κατάθεση ψυχής. Και τον γνωρίζει όχι μόνο μέσα από αυτά που έχουν γίνει σουξέ. Γενικά, όλες οι μελωδίες του και να μη θες, όταν τις ακούσεις σου μένουν στο αυτί.

Ακούς ένα τραγούδι στο ράδιο και χωρίς να ξέρεις ποιος το έχει γράψει βάζεις το χέρι σου στη… φωτιά ότι είναι του Κυριάκου Παπαδόπουλου. Αυτό είναι η μεγάλη του επιτυχία. Το ταλέντο του, τα ποντιακά μουσικά στοιχεία με τα οποία περιβάλλει τα τραγούδια του, η ταπεινότητα που (συνεχίζει να) τον διακρίνει καθώς και οι συνεργασίες του με τους κορυφαίους Έλληνες στιχουργούς, τραγουδιστές και παραγωγούς τον έχουν μετατρέψει ως τον συνθέτη των επιτυχιών.

Μόλις ακούει την εισαγωγή ο λαϊκός ερμηνευτής, με το τραγούδι να αρχίζει με το πιάνο του Κυριάκου Παπαδόπουλου, μαγεύεται. Μάλιστα χωρίς να ακούσει τον στίχο έχει πειστεί για το ταλέντο του με το γεγονός ότι το ερμηνεύει και μετέπειτα τον κάνει μαέστρο του να επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.

Η συνέχεια είναι λίγο έως πολύ γνωστή. Η μία επιτυχία φέρνει την άλλη και ο Πόντιος συνθέτης κατακτά την κορυφή, όπου και παραμένει. Άλλωστε το δύσκολο δεν είναι να πιάσεις κορυφή αλλά να παραμείνεις σε αυτήν.

Αυτός ο ξεχωριστός, λοιπόν, συνθέτης και άνθρωπος μάς μιλάει και θυμάται το μουσικό του χθές, αναφέρεται στον αγαπημένο του Πόντο, αποκαλύπτει την πηγή έμπνευσής του, ενώ τονίζει μεταξύ άλλων ότι όποιος ξεχνά το παρελθόν του δεν μπορεί να έχει μέλλον.
– Το 1995 συστήθηκες μουσικά με το τραγούδι «Στάσου» σε στίχους της Ναταλί, το οποίο ερμήνευσε ο Σταμάτης Γονίδης. Ο Γονίδης  έχει εκφραστεί για εσένα ,ουκ ολίγες φορές ,με εγκωμιαστικά σχόλια. Θα ήθελα να μας μιλήσεις όμως για το «πριν». Πως και πότε άρχισε η ενασχόλησή σου με τη μουσική;

Καταρχάς, σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία και τη συνέντευξη. Τώρα για το πριν που με ρωτάτε. Από μικρός είχα μία έφεση στη μουσική η οποία εκδηλώθηκε όταν ήμουν 8 ετών και στα 9 μου ξεκίνησα με μαθήματα μουσικής – πιάνου και σύνθεση μουσικής κινηματογράφου. Στην πορεία της εφηβείας μου, στα 17, ξεκίνησα να δουλεύω ως μουσικός σε ποντιακά σχήματα.

-Έχεις ρίζες από τον Πόντο και είσαι υπερήφανος για την καταγωγή σου. Στα τραγούδια σου διακρίνεται έντονο το ποντιακό στοιχείο. Πιστεύεις ότι το ποντιακό μουσικό υπόβαθρο που έχεις είναι ένας από τους λόγους που κάνουν τις μουσικές σου να ξεχωρίζουν;

Ναι, δηλώνω συνεχώς υπερήφανος για την καταγωγή μου και να σας πω γιατί. Έχω ακούσει τόσες ιστορίες ξεριζωμού από τους προγόνους μου που μου καλλιέργησε, ένα απερίγραπτο θαυμασμό για το θάρρος, τη δύναμη, την αντιμετώπιση της φτώχειας και όλων των δυσκολιών που αντιμετώπισαν οι άνθρωποι αυτοί. Δεν θα μπορούσα να μην είμαι υπερήφανος. Νομίζω όλοι οι Πόντιοι είναι. Και επειδή είμαι της άποψης «μην ξεχνάς την αρχή σου για να μην πεθάνει η ψυχή σου», προσπαθώ στο μέτρο του εφικτού στις συνθέσεις μου να συμπεριλαμβάνω μουσικά ποντιακά στοιχεία γιατί η παράδοση – κατά την άποψή μου – δεν πρέπει να «πεθαίνει» αλλά να συνεχίζεται.

– Έχεις συνεργαστεί και έχεις γράψει τραγούδια με όλη την αφρόκρεμα του ελληνικού τραγουδιού. Όταν ξεκινούσες πίστευες ότι θα έφτανες σε αυτό το επίπεδο;

Για να είμαι ειλικρινής, δεν το είχα σκεφτεί το ερώτημα αυτό που μου θέτετε όταν ξεκινούσα. Θεωρούσα ότι εάν κάνω αυτό που πιστεύω εγώ ο ίδιος, αυτό που με εκπροσωπεί με σεβασμό απέναντι στους υπόλοιπους συντελεστές της όποιας μουσικής παραγωγής, θα είμαι καλά ανεξαρτήτως επιτυχίας του τραγουδιού ή όχι. Βεβαίως και ήθελα να πάνε όλα καλά, ωστόσο, μέσα μου έλεγα, «Κυριάκο, κάνε αυτό που νιώθεις και βλέπουμε. Υγεία να υπάρχει».

– Σε ένα κομμάτι, για να γίνει επιτυχία ,παίζει μεγαλύτερο ρόλο ο στίχος και η μουσική ή ο ερμηνευτής; Είναι το «πάντρεμα» όλων αυτών;

Είναι το «πάντρεμα» που λέτε αφενός, αφετέρου είναι και το άστρο που λέμε. Σήμερα, δεν είναι αρκετή μία καλή φωνή, ή ένα καλό τραγούδι γιατί οι συγκυρίες είναι διαφορετικές. Ξέρετε, υπάρχουν τόσες καλές φωνές στη χώρα μας, που χάνονται επειδή τα μέσα δεν τους παίζουν… Είναι μία μεγάλη συζήτηση αυτό σε μία Ελλάδα που περνάει κρίση σε όλα τα επίπεδα.

– Με τον γνωστό και καταξιωμένο στιχουργό, Ηλία Φιλίππου αποτελείται μουσικό δίδυμο εδώ και πολλά χρόνια και μαζί έχετε γράψει μεγάλες επιτυχίες. Ποιο είναι το συστατικό στην τόσο επιτυχημένη συνεργασία σας;

Η αμοιβαία εντιμότητα και ο αμοιβαίος σεβασμός. Με τον Ηλία, επιτρέψτε μου να σας πω ότι είναι από τους λίγους, ελάχιστους του χώρου που για μένα διατηρούν ακλόνητο το ήθος και την αξιοπρέπειά τους. Και νομίζω γι αυτό και τόσα χρόνια έχουμε «δέσει». Έχουμε συναντίληψη στην αντιμετώπιση του όποιου καλλιτέχνη. Αν δεν μας αρέσει κάτι, το λέμε ευθέως και το αντίστροφο χωρίς μεταστροφές.

– Η κατάσταση, λόγω της οικονομικής κρίσης έχει δυσκολέψει αρκετά τα πράγματα και στη μουσική. Πλέον ελάχιστοι τραγουδιστές βγάζουν ολοκληρωμένα cd και οι περισσότεροι έχουν εστιάσει στην προβολή των τραγουδιών τους μέσω του youtube. Πώς βλέπεις αυτήν τη μετάβαση;

Είναι ένα μεγάλο θέμα αυτό και σας ευχαριστώ για την ευκαιρία. Καταρχάς, θεωρώ ότι στη χώρα μας δεν υπάρχει μόνο οικονομική κρίση αλλά και κρίση συνείδησης συνολικά, αφού όλα απαξιώνονται και οι Νόμοι που υπάρχουν για όλους  μας, ισχύουν κατά περίπτωση.

Στο δικό μας το χώρο δε – είμεθα εντελώς απροστάτευτοι όπως βλέπετε καθότι από τη μία υπερασπιζόμαστε το θεσμικό προστάτη μας που λέγεται ΑΕΠΙ και από την άλλη μαθαίνουμε από τα πορίσματα της Βουλής ότι στην ΑΕΠΙ συμβαίνουν πράγματα που δεν αρμόζουν σε μία δίκαιη κοινωνία. Εύχομαι βεβαίως μετά τις τελευταίες εξελίξεις, να πρυτανεύσει η λογική και το αίσθημα δικαιοσύνης… Και τι θέλω να πω… όταν οι δημιουργοί (συνθέτες, στιχουργοί, τραγουδιστές) δεν έχουν την προστασία του Νόμου τότε «κατακλύζουν» τα διάφορα Μέσα όπως το youtube προκειμένου να αγαπήσει ο κόσμος τη δουλειά τους αφού έτσι και αλλιώς εάν βγάλουν ένα cd, χρειάζονται πλέον μία περιουσία. Είτε για να κατοχυρώσουν τα δικαιώματά τους με την εκάστοτε δισκογραφική είτε να διαφημίσουν το προϊόν της δουλειάς τους. Θα σας έλεγα λοιπόν, ότι η μετάβαση αυτή είναι ένα αναγκαίο κακό.

– Οι δημιουργοί των τραγουδιών ανέκαθεν, και παλιότερα πολύ περισσότερο, αδικούνταν από την προβολή που είχαν και τη δόξα την έπαιρνε ο τραγουδιστής που ερμήνευε το εκάστοτε τραγούδι. Πιστεύεις ότι αυτό το γεγονός δεν έχει εκλείψει ακόμα;

Θα σας πω ότι παλαιότερα συνέβαινε αυτό ,ενώ σήμερα δεν συμβαίνει. Όλοι γνωρίζουν για παράδειγμα, τον Γκάτσο, τον Ζαμπέτα, τον Άκη Πάνου και πόσους άλλους, που «κρύβονται» πίσω από μεγάλα τραγούδια ,γιατί τότε οι καλλιτέχνες είχαν άλλη προσέγγιση απέναντι στους δημιουργούς. Σήμερα, όχι όλοι φυσικά οι τραγουδιστές, αλλά μεγάλο μέρος, εστιάζουν στην προσωπική τους πορεία, αδιαφορώντας ή ξεχνώντας πολύ εύκολα από πού ξεκίνησαν και δεν το λέω με επικριτικό ύφος αλλά το αναφέρω ως γεγονός.

– Είσαι από τους λιγοστούς μεγάλους συνθέτες που εμπιστεύονται νέα παιδιά και αυτό το γεγονός αποδεικνύει ότι δεν ξεχνάς ότι και εσύ ξεκίνησες από χαμηλά πριν σου δοθούν οι ευκαιρίες για να αποδείξεις την αξία σου.

Προσωπικά, προσπαθώ να μην ξεχνάω γιατί όποιος ξεχνά το παρελθόν του, το μέλλον του συνήθως είναι αόριστο και ασταθές. Το θεωρώ εξαιρετικά κακό, να μην πιστεύω σε νέα παιδιά. Πάντα πιστεύω, θα υπάρχουν ταλέντα και εμείς από κάπου αρχίσαμε και πρέπει οι συνθέτες να βοηθάμε τους νέους να κερδίσουν αυτό που αξίζουν.

– Θα ήθελα να μου πεις ποια είναι η πηγή έμπνευσής σου για τις δημιουργίες σου; Αν και έχεις δηλώσει ότι γράφεις όταν είσαι καλά ψυχολογικά υπάρχει κάποιο τραγούδι που έγινε επιτυχία και  έχει γραφτεί κάτω από άλλες ψυχολογικές συνθήκες;

Πηγή είναι οι άνθρωποι στην καθημερινότητά μου. Το σπίτι μου, τα παιδιά μου, η γυναίκα μου ακόμη και μία εικόνα που θα πάρω όταν βγω έξω. Μου αρέσει να παρατηρώ τον κόσμο και ότι συναίσθημα, κίνηση βγάζει ο καθένας, να την προσδίδω είτε με χαρούμενη είτε με λυπημένη νότα στη μουσική μου. Θεωρώ τα τραγούδια που έχουν γίνει επιτυχία είναι επειδή αποτυπώνω όσο πληρέστερα μπορώ το συναίσθημά του κόσμου σε αυτά. Σε προσωπικό επίπεδο, θα σας πω. Είναι το «Πόσο σ’αγαπώ» που έγραψα για τη γυναίκα μου.

– Αν και εσύ μιλάς με τα τραγούδια σου, προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν έχεις τύχει της προβολής που θα έπρεπε από τα ΜΜΕ. Που πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό το γεγονός;

Δεν έχω παράπονο από τα ΜΜΕ για να είμαι ειλικρινής. Έχω πολλούς φίλους που μου λένε ότι θα μπορούσε ο κόσμος να με σταματά στο δρόμο και δεν σας κρύβω από προσωπική μου επιλογή δεν θα ήθελα την υπερέκθεση στο πρόσωπό μου. Θα μου στερούσε την ελευθερία μου. Τα ΜΜΕ προσφέρονται για άλλα πράγματα, ναι βεβαίως βοηθούν κάποιον να γίνει «διάσημος» αλλά δεν είναι αυτός ο τρόπος που εδραιώνεσαι κατά την άποψή μου. Νομίζω η δουλειά μου θα πρέπει να προβάλλεται και όχι το πρόσωπό μου.

– Η άποψή σου για τα μουσικά talent shows ποια είναι;

Τίποτα δεν είναι κακό και τίποτα δεν είναι καλό. Κοιτάξτε, όταν ένα άγνωστο σε όλους  παιδί που δεν έχει κάποιον να το στηρίξει αλλά έχει ταλέντο και πάει σε ένα τέτοιο σόου μπορεί κάποιος να το αξιολογήσει και να του ανοίξει το δρόμο και αυτό είναι πολύ καλό. Από την άλλη, θεωρώ ότι τα talent show θα πρέπει να έχουν πιο αυστηρά κριτήρια γιατί δεν ψάχνουν απλά ένα παιδί που τραγουδάει καλά. Υπάρχουν πολλά παιδιά που απλά τραγουδούν καλά και σωστά. Το θέμα είναι να έχουν το κάτι διαφορετικό. Αυτό που θα ακούσεις τη φωνή του και θα πεις είναι ο τάδε. Δεν μοιάζει η φωνή του με κανενός άλλου.

– Αν σου γινόταν σχετική πρόταση για να είσαι κριτής σε κάποιο από αυτά, θα τη συζητούσες;

Προς το παρόν, δεν έχω κάτι τέτοιο στο μυαλό μου. Δεν θέλω να είμαι απόλυτος. Ωστόσο, δεν  έχω αποφασίσει για το αν θα αισθανόμουν καλά αν έπρεπε να πάρω την ευθύνη για το μέλλον ενός νέου ανθρώπου ασχέτως αν το αξίζει ή όχι.

– Εκτός από τη μεγάλη σου αγάπη για τη μουσική ξεχωριστή θέση στην καρδιά σου έχει και η ΑΕΚ. Θέλεις να μας πεις δύο λόγια τον ιστορικό σύλλογο που υποστηρίζεις;

Μετά χαράς. Καταρχάς να ξεκινήσω με μία αναφορά στον αγαπημένο μου θείο Γρηγόρη, ο οποίος ήταν και η αιτία που “βαφτίστηκα” ΑΕΚ από μικρός. Μια φορά μας πήγε στο γήπεδο κάπου το 1980 με τα ξαδέλφια μου στα Φιλαδέλφεια και από τότε η ΑΕΚ είναι για μένα η αγαπημένη μου ομάδα. Η ΑΕΚ μου δίνει ενέργεια, ξεφεύγω, ξεχνιέμαι πάντα ευχάριστα ακόμη και όταν χάνουμε γι αυτό και πηγαίνω πιστά στο γήπεδο, παίρνω μαζί μου τους γιούς μου συχνά, αγοράζω διαρκείας. Για μένα η ΑΕΚ και πιστεύω και για πολλούς φιλάθλους της, είναι ιδέα, έχει πιστούς που τη στηρίζουν και στα δύσκολα και στα εύκολα. Αν παρατηρήσετε από αγώνες της ΑΕΚ όταν δεν ήταν στην Α εθνική, πόσο κόσμος την ακολουθούσε ακόμη και όταν δεν πήγαινε καλά, αυτό σημαίνει πολλά και ελπίζω σύντομα να αποκτήσουμε και το δικό μας γήπεδο! Είναι κάτι που το περιμένουμε όλοι νομίζω. Να δούμε αγώνα στην Αγία Σοφία (όνομα γηπέδου).

Φωτογραφίες: John Stathopoulos