Μιχάλης Μανιάτης: ”Δεν έφαγα τα λεφτά του πατέρα μου. Δεν μου άφησε δραχμή”

26/02/2013

Ακόμη και σήμερα παραμένει από τους πιο γοητευτικούς άντρες και όπως λέει και ο ίδιος ΄΄καλά κρατιέμαι και στα 60 μου΄΄. Ένας άνθρωπος γεμάτος ενέργεια, αγάπη, αποφασιστικότητα, χιούμορ και πάνω από όλα ανθρωπιά. Ο Μιχάλης Μανιάτης ξεδιπλώνει την ζωή του σε μια συνέντευξη σαν παραμύθι βγαλμένη από μια άλλη ζωή, την δική του! Ένα θα σας πω … Είναι Μοναδικός και παραμυθένιος, έτσι ακριβώς όπως είναι και η ζωή του!! Απολαύστε τον !!

Πως ξεκινάμε με την ζωή σου; Ας το πάρουμε από την αρχή.

Εγώ λοιπόν γεννήθηκα πεθαμένος. Έτσι είναι ..γεννήθηκα μπλε και πεθαμένος. Εκείνη την εποχή είχε πρεμιέρα ο πατέρας μου στο θέατρο που είχε στο κέντρο της Αθήνας, με Αυλωνίτη και Χατζηχρήστο και Νικολαίδου. Είχε όμως κι ένα θέμα, δεν εμπιστευόταν τα νοσοκομεία για να γεννήσει η μάνα μου. Φοβόταν πως θα του αλλάζανε το παιδί,(γέλια). Έτσι ήθελε να γεννήσει η μάνα μου στο σπίτι με Μαία. Έλα όμως που εγώ γεννιόμουν ανάποδα με αποτέλεσμα η μαία να μην μπορεί να ξεγεννήσει την μάνα μου και έτσι να καταλήξουμε στο νοσοκομείο αφού ο γιατρός, τον ρώτησε το παιδί η την γυναίκα σου θα σώσω; Εκείνος φυσικά είπε την γυναίκα του, και μετά από πολλές ώρες γεννήθηκα μπλε χωρίς να αναπνέω. Ξαφνικά έβγαλα ένα κλάμα και όλοι έπεσαν πάνω μου αφού τελικά ζούσα. Έτσι ξεκινάει η ζωή μου επεισοδιακή από την αρχή!!

Πάμε στο ξεκίνημα της δουλειάς;

Δουλεύαμε όλα τα παιδιά στους κινηματογράφους. Δεν είχαμε χαρτζιλίκι εκτός από το κουλούρι και το τυρί. Τότε όμως οι κινηματογράφοι ήταν μεγάλοι με πάνινες καρέκλες, και είχε πολλές δουλειές που έπρεπε να γίνουν. Να βάλουμε τα φιστίκια σε σακουλάκια, να μαζέψουμε τις καρέκλες και ένα σωρό άλλες. . Εξαιρετικά παιδικά χρόνια. Άλλωστε Άννα μου εκείνη την εποχή το 1952, που γεννήθηκα εγώ η Ελλάδα έβγαινε από τον εμφύλιο αλλά υπήρχε και μια αισιοδοξία στον κόσμο και την εισπράτταμε. Δεν υπήρχαν τάξεις τότε. Ήμασταν όλοι ίσοι. Θυμάμαι την μάμα μου, να σου πω ένα παράδειγμα, να βάζει τρόφιμα και να τα πηγαίνει σε οικογένειες που δεν είχαν στις 5 ώρα το πρωί για να μην δουν ποιος τα άφησε. Η μάνα μου από πολύ καλή οικογένεια. Μεγάλωσα μέσα στο σινεμά από μωρό, είναι δυνατόν να μην είχα τα καλύτερα και ονειρεμένα παιδικά χρόνια;

Έτσι μπήκες δηλαδή στον χώρο της παραγωγής και ξεκίνησες να ασχολείσαι με αυτό;

Ο πατέρα ς μου ήταν από τους πρώτους που έκανε θερινό σινεμά. Μπήκε και στην παραγωγή ταινιών. Από μικρός λοιπόν μπαίνω ενεργά και εγώ. Βέβαια δεν ήθελα να κάνω τίποτα από όλα αυτά Σπούδαζα κοινωνιολογία και αυτό που με ενδιέφερε ήταν η ανθρώπινη συμπεριφορά και η ψυχολογία των ανθρώπων. Τελειώνοντας το Λύκειο ξεκινάω τις σπουδές μου και κάνω και μουσική παράλληλα. Αλλά πεθαίνει ξαφνικά ο πατέρας μου και έρχεται η οικονομική καταστροφή στην οικογένεια. Οπότε άρχισα να δουλεύω σαν παραγωγός ταινιών. Ασχολήθηκα με το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Έκανα μια εκπομπή, στην αρχή, στο ραδιόφωνο για το θέατρο και έτσι άρεσε στον Χατζηδάκη, και το φτιάξαμε καλύτερα. Πέρασα στην τηλεόραση με την πρώτη μου παραγωγή στην ΕΡΤ, μόλις στα 25 μου. Επειδή μίλαγα ξένες γλώσσες ταξίδευα πολύ και όπως καταλαβαίνεις αυτό με βοήθησε να κάνω καλύτερα τις εκπομπές μου. Ο πατέρας μου δεν μου άφησε ούτε μία δραχμή. Ότι έκανα το έκανα μόνος μου. Αυτό στο λέω και το τονίζω γιατί κάποιοι λένε ακόμα ότι τρώω τα λεφτά του πατέρα μου.

πηγή: Χαι

φωτογραφία Γιάννης Γκογκόπουλος