Μουσική ησυχία
Ένα όνομα μια ιστορία, Μιχάλης Δέλτα.
«Με το ποτό και το τσιγάρο αποκλείεται να παρουσιαστεί αυτός ο δίσκος. Θέλω οι άνθρωποι να είναι παρόντες, καθιστοί –ίσως σε ένα θεατρικό χώρο– και να βιώσουν αυτή την εμπειρία όπως τη βιώνω κι εγώ δουλεύοντας γι’ αυτή τη μουσική κι ακούγοντάς την: με μια κατεύθυνση σύνδεσης με ό,τι όμορφο έχω μέσα μου».
Ετσι περιέγραφε την ιδανική παρουσίαση του δίσκου του «Life is now» ο Μιχάλης Δέλτα σε μια συνέντευξή του στην ιστοσελίδα «popaganda» (17/11/2015) και με αυτόν τον τρόπο, περίπου, βιώσαμε την ιδιαίτερη συναυλία του το περασμένο Σάββατο στον Κήπο της Πειραιώς 260, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Η ατμόσφαιρα θύμιζε θερινό σινεμά. Καθισμένοι αναπαυτικά μεν, με τσιγάρο και ποτό στα μεταλλικά τραπεζάκια δε, με ένα ελαφρύ αεράκι να παίρνει την αποπνικτική ζέστη της ημέρας και τη σκηνή λουσμένη σε ένα έντονο μoβ χρώμα, ο Μιχάλης Δέλτα μας πήρε από το χέρι σε ένα μουσικό ταξίδι ηρεμίας και εσωτερικής αναζήτησης.
Μας είπε εξαρχής ότι ένα πλάκωμα βάρυνε το στήθος του. Φαντάστηκα τον πίνακα του Γιόχαν Φίσλι με τον δαίμονα που κάθεται στο στήθος της κοιμώμενης γυναίκας, τον δικό μας Βραχνά. Σαν να ήθελε να μας πει ότι έχουμε ήδη πολλούς λόγους να νιώθουμε πιεσμένοι αλλά εκείνη η βραδιά θα ήταν διαφορετική. Και πράγματι. Τα κομμάτια που ακούσαμε με τη συνοδεία πιάνου, βιολιού, βιόλας, τσέλου και «πειραγμένων» ντραμς και τον ίδιο στις ηλεκτρονικές συνθέσεις και με ορισμένα φωνητικά ήταν ένα είδος «διαλογισμού» που μας καλούσε να ζήσουμε το τώρα, το παρόν. Ευχάριστη έκπληξη η ερμηνεία της Αναστασίας Παπαθεοδώρου στο τελευταίο μέρος της συναυλίας.
Τα μουσικά μοτίβα του «Life is now» ωρίμασαν στο μυαλό του καλλιτέχνη κατά τις επισκέψεις του στο Βερολίνο, σε μια πόλη, όπως λέει, δίχως αισθητικό και νοητικό «θόρυβο». Πόσο μας έχει λείψει αυτή η ησυχία.