Το νέο αίμα του ελληνικού χορού στην Καλαμάτα
«Χορεύουν μόνο όσοι το θέλουν πολύ»
«Χορεύουν μόνο όσοι το θέλουν πολύ»
Tο νέο αίμα του ελληνικού χορού έχει την τιμητική του στο φετινό 22ο Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που άνοιξε την αυλαία του την Παρασκευή 15 Ιουλίου στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα. Οι Έλληνες χορογράφοι εξακολουθούν να εξερευνούν και να εξελίσσουν την τέχνη τους, να ανακαλύπτουν νέους τρόπους έκφρασης, να παράγουν νέο έργο, ανανεώνοντας μια τέχνη που στη χώρα μας δεν έτυχε ποτέ σοβαρής υποστήριξης από μια σταθερή πολιτιστική πολιτική. Μιλήσαμε με τρεις από αυτούς. Από τη μια, οι δύο γυναίκες χορογράφοι Ευαγγελία Κολύρα και Άρτεμις Λαμπίρη, που ξεχώρισαν από το Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων της Στέγης και από την άλλη ο Χρήστος Παπαδόπουλος, που με τις μόλις δύο χορογραφικές εργασίες της ομάδας του «Λέων και Λύκος», έχει ήδη κάνει αίσθηση.
Πού αποδίδει ο ίδιος αυτή την επιτυχία; «Ξεκίνησα με το φόβο πως η δουλειά μου μπορεί να φανεί ελιτίστικη. Με μεγάλη χαρά διαπίστωσα πως επικοινωνούσε πολύ καλά με τους θεατές, πολλοί από τους οποίους «διάβαζαν» στην παράσταση τις αρχικές σκέψεις που με είχαν κινητοποιήσει στη δημιουργία της χορογραφίας, όπως μου έλεγαν συζητώντας μετά το τέλος. Οι παραστάσεις μου δεν έχουν γραμμική εξέλιξη. Στηρίζονται στο χρόνο. Ο θεατής έχει χρόνο να δει αυτό που παρουσιάζεται, να βαρεθεί, ακόμα και να απογοητευτεί, να χαζέψει, να στρέψει την προσοχή του πάλι στο θέαμα και τελικά να κρατήσει αυτό που εκείνος θέλει. Νομίζω πως τελικά αυτή η ελευθερία στην επικοινωνία είναι που κέρδισε το κοινό».
Ο Χρήστος Παπαδόπουλος παρουσιάζει στην Καλαμάτα το ‘OPUS’ που έγινε δεκτό ανάμεσα από 470 αιτήσεις και στο φεστιβάλ χορού Danse Elargie (17-19 Ιουνίου, Théâtre de la Ville). Φωτογραφία: George Kotsifakis
Προκειμένου να μας μιλήσει, διέκοψε για λίγο τις πρόβες από τη «Λυσιστράτη» που ετοιμάζει ο Μιχαήλ Μαρμαρινός για λογαριασμό του Εθνικού θεάτρου και που θα παρουσιαστεί στην Επίδαυρο στις 5 και 6 Αυγούστου. Το θέατρο είναι η κύρια εργασία του εδώ και δεκαπέντε χρόνια. «Όλα ξεκινούν από τον ίδιο πυρήνα», μας εξηγεί σχετικά με την επιμέλεια κίνησης σε μια θεατρική παράσταση και την καθαρή χορογραφία. «Οι διαδικασίες είναι που διαφέρουν. Μου αρέσει να παίρνω στοιχεία από το ένα και να εμπλουτίζω με αυτά το άλλο».
Για να δημιουργήσει το «Opus», παράσταση που παρουσίασε για πρώτη φορά τη φετινή σεζόν στο θέατρο Πόρτα και θα ανέβει στην Καλαμάτα την Κυριακή 17 και τη Δευτέρα 18 Ιουλίου, άντλησε έμπνευση από τη δομή της κλασικής μουσικής. «Η δομή της κλασικής μουσικής είναι αριστουργηματική. Κάθε φορά που την ακούω δεν σκέφτομαι ανθρώπους, αλλά την ίδια τη μουσική. Ήθελα λοιπόν με τη χορογραφία μου να αποτυπώσω το πώς η ίδια η μουσική κινείται στο χώρο. Αλλά και να βοηθήσω τα μάτια να την αντιληφθούν, να την οπτικοποιήσω. Πρόκειται για μια χορογραφική εργασία αφιερωμένη στη μουσική».
Τα κύματα της θάλασσας, η κίνηση των πουλιών ή των ψαριών, είναι άλλωστε οι βασικότερες πηγές έμπνευσης για τον ίδιο. «Δεν με ενδιαφέρει η χορευτική κίνηση, αλλά να δημιουργήσω κινητικές πραγματικότητες που αντανακλούν περισσότερο τη ζωή».
Στο κινητικό δυναμικό του ανθρωπίνου σώματος εστιάζει και η Ευαγγελία Κολύρα το ενδιαφέρον της, με την οποία επικοινωνήσαμε από το Λονδίνο όπου ζει και εργάζεται. «Με ενδιαφέρει η κίνηση ως πηγή πληροφοριών και η σύνδεση του χορού με άλλες μορφές τέχνης, με σκοπό τη δημιουργία έργων τα οποία να προσφέρουν μια κιναισθητικά πλούσια εμπειρία στο κοινό, να επικοινωνούν ιδέες, να παρέχουν ελευθερία σκέψης και ίσως, καμιά φορά, να λειτουργούν ως ένα είδος αφύπνισης». Στο Φεστιβάλ της Καλαμάτας θα παρουσιάσει το έργο της “10,000 litres” το Σάββατο 16 Ιουλίου, σε μια ενιαία παράσταση με το έργο «Me on top» της Άρτεμις Λαμπίρη.
“10,000 litres”, © Danilo Moroni
«Η ιδέα του “10,000 litres” βασίζεται στο γεγονός ότι η αναπνοή είναι κίνηση. Σε ένα πρώτο στάδιο, το “10,000 litres” ήταν ένα πείραμα για την αναπνοή. Στη συνέχεια όμως άρχισε να δημιουργείται μπροστά μας ένα έργο το οποίοσυνδυάζει κίνηση, λόγο, ήχο και μουσική. Προσπαθήσαμε με τους συνεργάτες μου να δημιουργήσουμε μια διαρκή «αισθητηριακή αναζήτηση», αποσκοπώντας μέσω της λειτουργία της αναπνοής να δημιουργήσουμε συναισθήματα, διαπροσωπικές σχέσεις και να προσφέρουμε συνδηλώσεις γύρω από την εξουσία, την ελευθερία και συνολικότερα την ύπαρξη».
H Άρτεμις Λαμπίρη παρουσιάζει το έργο της “Me on top”, που σχολιάζει το ζήτημα της εξουσίας (φωτογραφία Stavros Petropoulos)
Το ζήτημα της εξουσίας βρίσκεται στον θεματικό πυρήνα και του έργου της 32χρονης Άρτεμις Λαμπίρη, όπως προδίδει και ο τίτλος του «Me on top». Η ιδέα προήλθε από ένα πρότζεκτ που δούλευε με εφήβους στη Γερμανία, στο πλαίσιο ενός ευρωπαϊκού εκπαιδευτικού προγράμματος. Από εκεί και πέρα δούλεψε αυτοσχεδιαστικά με τους συνεργάτες, «είτε με κινητικές οδηγίες, όπως το “από πάνω προς τα κάτω”, είτε με την κυριολεκτική σημασία κάποιων φράσεων».Προέκυψε ένα έργο στο οποίο υπάρχουν διακριτοί ρόλοι. «Με ενδιαφέρει πολύ η παρατήρηση και στη συνέχεια η αποτύπωση σε μια χορογραφία του πώς μια συγκεκριμένη συναισθηματική κατάσταση επηρεάζει τη στάση του σώματος». «Δουλεύω πολύ πάνω στη σωματική αντίληψη και αποτύπωση του συναισθήματος. Προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω πώς αυτό αναπαρίσταται στα μέλη του σώματος».
Οι δυσκολίες για το σύγχρονο χορό ήταν πάντα πολλές. Στη σημερινή συγκυρία ακόμη περισσότερες. «Το θετικό μέσα στην δυσκολία, είναι πως κάνουμε χορό μόνο όσοι το θέλουμε πάρα πολύ», καταλήγει η ίδια.
—
Info: 22o Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας | 15 – 26 Ιουλίου 2016 | Είσοδος 10 – 15€
Kείμενο: Έλενα Γαλανοπούλου