Ο Διονύσης Ζάχος στην πιο Αντισυμβατική του Συνέντευξη

Ισορροπεί ανάμεσα στη σάτιρα και στο δράμα. Ο Διονύσης Ζάχος μίλησε στο ΛΟΙΠΟΝ γι’ αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, αναφέρθηκε στο θέμα του ονόματος των Σκοπίων, αλλά και στο τουρκικό ζήτημα. Όπως δήλωσε ο ίδιος, όταν η επαγγελματική του ζωή είναι καλά, δεν συμβαίνει το ίδιο στην προσωπική και το αντίστροφο. Τέλος, αποκαλύπτει ότι δεν θα ήθελε να υιοθετήσει ένα παιδί, ενώ του είναι αδιανόητο να αποκτούν οι γκέι παιδί.

 Δεν ένιωσα ποτέ μπούλινγκ, ούτε στο σχολείο ούτε στη μεγάλη κοινωνία που βγήκα έξω στον κόσμο ούτε στη δουλειά. Ο καθένας μας βάζει τον εαυτό του στο περιθώριο ή όχι.

Η συνέντευξη είναι απο το περιοδικό Λοιπόν και την  ΡΕΝΕ ΣΑΡΑΝΤΙΝΟΥ

 Πού δραστηριοποιείσαι αυτόν τον καιρό;

Το χειμώνα βρισκόμουν στο «Θέατρο Τέχνης Ασωμάτων», στο Θησείο, όπου έπαιζα το έργο «Το δωμάτιο μηδέν» για 4 μήνες, το οποίο θα συνεχιστεί και το καλοκαίρι σε 4 μεγάλα θέατρα της Ελλάδας. Ήταν ένας δεύτερος μονόλογος στην καριέρα μου και είχε εξαιρετικές κριτικές. Ευχαριστώ τη Στέβη Μπουζιάνη, που μου δίνει για δεύτερη φορά την ευκαιρία να παίξω στο πιο δύσκολο είδος θεάτρου, στο μονόλογο. Μετά έκανα το «Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου», για δεύτερη χρονιά, με το οποίο θα πάω περιοδεία και μέχρι στιγμής έχουν κλειστεί 17 πόλεις.

Μεταμφιέζομαι σε Σοφία Βέμπο, σε Σπεράντζα Βρανά και στη Μαλβίνα Κάραλη. Υπάρχει μέσα όλη πολιτική επικαιρότητα. Τον τίτλο μέχρι να φύγουμε από το μνημόνιο τον Αύγουστο θα τον έχω. Το ερώτημα της ιστορίας είναι αν μετά θα φύγουν ο ΕΝΦΙΑ και όλα αυτά που πληρώνουμε ή θα παραμείνουν…

Ασχολείσαι με ένα πολύ δύσκολο είδος θεάτρου, το μονόλογο. Δεν σε έχουμε δει ποτέ σε μια ομαδική δουλειά στο θέατρο, γιατί;

Το ότι δεν με έχετε δει σε μια ομαδική θεατρική παράσταση δεν ξεκινάει μόνο από μένα, δεν είναι δική μου παραξενιά, είναι του συστήματος και του πώς το βλέπει κάθε σκηνοθέτης, πώς το αντιμετωπίζει. Τον Ιούνιο κλείνω 18 χρόνια στη δουλειά και το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας μου πορεύμαι μόνος μου, εκτός από κάποιες συνεργασίες. Είναι επιλογή των σκηνοθετών και των παραγωγών. Δεν είμαι το παιδί που με έχουν προσεγγίσει εύκολα παραγωγοί ή σκηνοθέτες. Από την άλλη, δεν σου κρύβω ότι έχω μάθει να παίζω μόνος μου, μ’ αρέσει.

Όταν λες ότι δεν είσαι «του συστήματος και των σκηνοθετών» τι εννοείς;

Συνήθως εκείνοι που δεν κάνουν καριέρα είναι αυτοί που λένε ότι τους «έφαγε» το σύστημα. Εγώ δεν θα το πω αυτό, γιατί εγώ κάνω καριέρα, γεμίζω τα θέατρα και τα μαγαζιά τα οποία δουλεύω, διαφορετικά θα με είχαν στείλει στο σπίτι μου. Δεν είμαι του συστήματος, εννοώντας ότι υπάρχουν «παρεάκια» μέσα στο θέατρο. Κατά καιρούς, βλέπεις ομάδες ανθρώπων να δουλεύουν μαζί, ενώ δύσκολα θα δεις κάποιους άλλους. Σε σίριαλ θα δεις να δουλεύουν γύρω-γύρω οι ίδιοι συνάδελφοι και κάποιοι άλλοι να είναι πάντα απ’ έξω ή να μην κάνουν τόσο συχνά τηλεόραση όσο κάποιοι άλλοι. Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχει «παρεάκι». Το ταλέντο είναι πολύ σχετικό, γιατί, εκτός από το κοινό, που μπορεί να καθαιρέσει ή να σηκώσει στα ύψη έναν καλλιτέχνη, το σύστημα δεν έχει την ίδια κριτική, συνήθως γίνεται με φιλίες και κουμπαριές.

Από την τηλεόραση έχω περάσει στα πρώτα βήματα της καριέρας μου. Ποτέ δεν «έγλειψα» κανέναν, δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα μου τέτοιου είδους προσέγγιση μέσα στην τέχνη. Με ενδιαφέρει να με επιλέξουν επειδή τους κάνω κι έχω ταλέντο, ούτε γιατί θα γίνουμε κολλητοί ούτε γιατί θα γίνουμε γκόμενοι ούτε επειδή θα τρώμε μαζί κάθε βράδυ και θα κάνουμε κοσμική ζωή. Δεν κάνω κοσμική ζωή. Είμαι στα καλύτερά μου, δημιουργικός και πολύ καλά μέσα μου, κάνω αυτό που θέλω και υπάρχει ανταπόκριση από τον κόσμο.

Το «Δωμάτιο μηδέν» μιλούσε για τη γυναίκα και την πνευματική βία. Έχεις υποστεί κάποιας μορφής βία;

Δεν ένιωσα ποτέ μπούλινγκ, ούτε στο σχολείο ούτε στη μεγάλη κοινωνία που βγήκα έξω στον κόσμο ούτε στη δουλειά. Ο καθένας μας βάζει τον εαυτό του στο περιθώριο ή όχι. Αυτοί που έχουν δεχθεί βία έχουν μια ευθύνη σ’ αυτό γιατί το αφήνουν να συμβεί. Είμαστε καθρέφτης του άλλου σε φιλική ή ερωτική σχέση.

 Είσαι από την κωμωδία στο δράμα και το αντίστροφο.

Η κωμωδία είναι πιο δύσκολη, παίζεις με τα μυαλά του κόσμου, πρέπει να ερεθίσω τον κόσμο για να γελάσει. Με το δράμα τον συνεπαίρνεις γιατί υπάρχει το συναίσθημα. Το δράμα ήταν μια ευκολία για μένα. Στην αρχή νόμιζα ότι μπορεί να ήμουν και αστείος παίζοντας δράμα. Το περισότερο κοινό θέλει να με βλέπει στη σάτιρα, του είναι πιο οικείο. Είναι αντίθετα συναισθήματα και καταστάσεις και τα έχω καταφέρει. Εύχομαι να συμβεί άμεσα να παίξω και με άλλους συναδέλφους σε παράσταση. Θέλω να παίξω κλασικό θέατρο με μεγάλη χαρά. Θα μου άρεσε πάρα πολύ να παίξω Πιραντέλο και άλλους συγγραφείς.

Έχω παιδεία σ’ αυτό που κάνω. Έχουμε δει ανθρώπους που δεν έχουν παιδεία σ’ αυτό που κάνουν και είναι εξαιρετικοί ηθοποιοί ή διεκπεραιώνουν αυτό που τους δίνουν, όπως ο Ντάνος, ο Γιώργος Αγγελόπουλος, διεκπεραιώνει μια κατάσταση με φοβερή αξιοπρέπεια.

Δεν παίρνει τη θέση κάποιου ηθοποιού που έχει σπουδάσει και γνωρίζει καλύτερα το αντικείμενο;

Όταν είναι ελεύθερη η αγορά και δεν υπάρχει η άδεια του ηθοποιού και την έχουν καταργήσει; Όταν επανέλθει η άδεια του ηθοποιού, να είσαι σίγουρη ότι πολλοί δεν θα δουλεύουν. Πολύ καλά φωνάζουν κάποιοι ότι πρέπει να επιστρέψει η άδεια του ηθοποιού. Ο Ντάνος δεν είναι ο Αλέκος Αλεξανδράκης, αλλά δεν είναι κακός.

Στα προσωπικά σου τα έχεις καταφέρει το ίδιο καλά όσο και στα επαγγελματικά;

Όχι, δεν μπορείς να ισορροπείς σε όλες τις πλευρές. Δεν μπορείς να είσαι καλά στα ερωτικά και στα επαγγελματικά ταυτόχρονα, συμβαίνει ή το ένα ή το άλλο. Τις περισσότερες φορές μου συμβαίνει αυτό, δεν έχουν συμπέσει ποτέ και τα δύο μαζί. Τώρα δεν είμαι καλά ερωτικά, δεν έχω τις κεραίες μου ανοιχτές γι’ αυτό.

Δεν ψάχνομαι, έχω πέσει με τα μούτρα στη δουλειά. Δεν είχα το χρόνο και τη διάθεση αυτόν το χειμώνα να κάνω τη μελισσούλα. Καλοκαιριάζοντας… τι να πω… ό,τι φέρει το κύμα… Έχω να κάνω σχέση 6 μήνες.

– Θα υιοθετούσες ένα παιδί;

Όχι, δεν θα υιοθετούσα παιδί, γιατί παιδί είμαι μόνος μου και προσπαθώ να μεγαλώσω εμένα. Θεωρώ ότι ένα παιδί θα πρέπει να μεγαλώνει με πρότυπα, εννοώ των γονιών, τα αρχέτυπα, με πατέρα και μάνα. Μου είναι αδιανόητο ο καθένας γκέι να βγαίνει και να λέει ότι θέλει να αποκτήσει ένα παιδί με οποιονδήποτε τρόπο. Καλά κάνουν που τους έχουν δώσει οι νόμοι διάφορες οδούς να φτάνουν εκεί, αλλά πιστεύω ότι δεν μπορεί να βγαίνει ο κάθε γκέι και να λέει: «Θέλω να γίνω πατέρας, θέλω να κάνω οικογένεια» και να έχει μια άλλη σεξουαλική ζωή, να συναναστρέφεται με άντρες, να έχει τελείως διαφορετική ζωή μέσα στην κοινωνία. Όταν το παιδί αυτό θα μεγαλώσει και θα πάει στο σχολείο, το μπούλινγκ που θα υποστεί το σκέφτεται; Ο εγωισμός να γίνω πατέρας και να έχω ένα παιδί; Τα παιδιά δεν είναι κούκλες.

– Σου είναι αδιανόητο να αποκτούν παιδί οι γκέι;

Μου είναι τελείως αδιανόητο να κάνουν παιδί οι γκέι.

– Ποια είναι η θέση σου στο θέμα του ονόματος για το Μακεδονικό ζήτημα;

Αυτό που αναρωτιέμαι είναι πώς θα λέμε το μακεδονικό χαλβά, αν δεν μπορούμε να πούμε Μακεδονία τη Θεσσαλονίκη… Παίζουμε μ’ ένα όνομα και μια κατάσταση, η οποία θεωρώ ότι είναι αστεία, διότι 20 χρόνια στο FYROM το «Μ» είναι Μακεδονία. Τι μας έχει πιάσει ξαφνικά; Καθένας, αν θέλει, νιώθει Μακεδόνας ή όχι, με τα σύνορα, τις ιστορίες και όλα αυτά… το δείχνει η ιστορία του. Η ιστορία μας δεν έχει να αποδείξει τίποτα αν ο Μέγας Αλέξανδρος ανήκει σ’ εμάς, στους δίπλα ή στους παραπέρα. Όλα τα άλλα τα θεωρώ παράσταση, πανηγύρι. Ο Γκλέτσος είπε ότι θα παραιτηθεί από δήμαρχος αν τα Σκόπια τα ονομάσουν Μακεδονία. Εμένα αυτό που θα με τρομάξει είναι να μη φύγει από το σίριαλ «Τατουάζ». Αυτό δεν θέλω να συμβεί.

Για το τουρκικό ζήτημα ποια είναι η γνώμη σου;

Είναι ένα επικοινωνιακό παιχνίδι του Ερντογάν, θέλει να γίνει Σουλεϊμάν στη θέση του χαλίφη. Δεν πρέπει να ακούμε τις σειρήνες και όλα αυτά τα οποία συμβαίνουν. Επειδή ως λαός έχουμε το κατοχικό σύνδρομο και κάθε φορά τρέχουμε στα σούπερ μάρκετ, τα αδειάζουμε και δεν μπορείς βρεις ούτε σερβιέτα, κάτι που θεωρώ τραγικό, πρέπει να ωριμάσουμε ως λαός, σκυλί που γαβγίζει δεν δαγκώνει. Αν συμβεί κάτι, δεν είμαστε μόνοι μας πια. Το 80% των Ελλήνων είναι ανιστόρητοι. Ο Έλληνας δεν ξέρει ιστορία.

Ο Έλληνας πρέπει να μάθει ότι από το 1834 μέχρι και σήμερα είμαστε υπόδουλοι οικονομικά και πολιτικά στους Άγγλους και τους Γάλλους. Αν το ήξεραν αυτό όλοι οι Έλληνες, δεν θα έβγαιναν στους δρόμους και δεν θα φώναζαν. Άλλοι αποφασίζουν για μας αιώνες τώρα.

Ο Διονύσης συμμετέχει αφιλοκερδώς και στην Επίδειξη Μόδας Αμεα στις 14 Μαίου του Συλλόγου ”Δεν Υπάρχουν Άνθρωποι με ειδικές Ανάγκες. Υπάρχουν Μόνο Άνθρωποι” στο Κλειστό γήπεδο Αργυρούπολης υπο την Αιγίδα του Δήμου Ελληνικού Αργυρούπολης και μας δείχνει πως είναι να είσαι Άνθρωπος μέσα από τα δικά του μάτια βοηθώντας παιδιά με ειδικές Ανάγκες!!