Ο Γιάννης Μπεχράκης στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας

Ήταν 24 χρονών όταν αποφάσισε πως θέλει να ασχοληθεί με τη φωτογραφία.Στην αρχή ήταν στην Commercial Photography,φωτογράφιζε events και διάσημους,αλλά όσο λαμπερό κι αν ακούγεται αυτό,δεν ένιωθε ο εαυτός του.Όταν λοιπόν παρακολούθησε την ταινία Under Fire,η οποία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα-τα οποία άλλαξαν την αμερικανική αντιμετώπιση απέναντι στην Νικαράγουα-άλλαξε ολόκληρη η ζωή του.

Στην ομιλία του στη Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας,παρουσίασε ένα slide show με την απίστευτη,όσο και δύσκολη δουλειά του.Στο τέλος της προβολής,το κοινό  ξέσπασε σε χειροκροτήματα κι εκείνος τόσο ταπεινός και ανθρώπινος..σχολίασε ότι του φέρνουν αμηχανία.Οι φωτογραφίες αυτές που οι περισσότερες έχουν τραβηχτεί σε εμπόλεμη ζώνη,όσες φορές και να τις δει,δεν παύουν να του προκαλούν στεναχώρια.Επίτηδες χρησιμοποίησε μουσική υπόκρουση όταν προβλήθηκαν για να αποφορτίσει τα μαύρα αυτά συναισθήματα,μα για εκείνον ήταν μάταιο.

 

Ερωτήθηκε πώς αποφορτίζεται ο ίδιος και χρησιμοποιώντας μπλακ χιούμορ απάντησε ”Με χάπια!”και επειδή είναι πολύ δύσκολο,μόνο με την οικογένειά του και με τη μοναξιά κατορθώνει να ανασυγκροτιθεί.

Ερωτήθηκε και για το προσφυγικό ζήτημα-οι δικές του φωτογραφίες έκαναν το γύρο του κόσμου και πληροφόρησαν σχετικά με την κατάσταση στα παράλια της Λέσβου-κι εκείνος απάντησε πως η καρδιά του είναι ανοιχτή για τους πρόσφυγες,καθώς η γιαγιά του ήταν και η ίδια το ’22 και περιπλανήθηκε αρκετά.Από εκείνη μάλιστα,όσο οξύμωρο κι αν φαίνεται,έμαθε να μη μισεί τους Τούρκους.

Σχετικά με το πώς μια φωτογραφία μπορεί και γίνεται διαχρονική απάντησε ότι πιστεύει ότι αυτό που κάνει έχει αξία,το νιώθει.’Εχει βάλει σε δεύτερη προτεραιότητα τα πάντα,ακόμα και την οικογένειά του για τη φωτογραφία.Έχει βιώσει το δίλημμα το αν η οικογένειά του θα είναι καλά την επόμενη μέρα εξαιτίας της φωτογραφίας.Έχει δει δουλειές του να κάνουν τη διαφορά.Πώς αλλιώς θα ήξερε ο κόσμος την αλήθεια;Κυβερνήσεις αλλάζουν γνώμη,άνθρωποι μπαίνουν φυλακή,αποδίδεται δικαιοσύνη.

 

Προσπαθεί να μην έχει συναισθηματική σύνδεση με το αντικείμενο που φωτογραφίζει αλλά όσο μεγαλώνει,τόσο δυσκολεύεται και για την ευγενική του ψυχή μας έπεισε ένα παράδειγμα που έφερε.

Έδειξε μία φωτογραφία όπου παιδιά τυφλά μαθαίνουν αγγλικά μέσα σε μία τάξη.Ένα παιδί λύνει άσκηση multipple choice και φαίνεται το φύλλο εργασίας του στη φωτογραφία καθώς και η επιλογή του παιδιού.Η ερώτηση ήταν ”τί θα ήθελες περισσότερο από τα παρακάτω”,οι απαντήσεις ”Α-να γίνεις σούπερ ήρωας,Β-να δεις τον ήλιο.Γ-να έχεις παιχνίδια,Δ-όλα τα παραπάνω”.Το παιδί επέλεξε να δει τον ήλιο..

Ίσως γι’αυτό είναι και ο φωτογράφος της χρονιάς,γιατί στις φωτογραφίες του αποτυπώνεται η αλήθεια μέσα όμως από την ηθική του.