Ο Κώστας Κρομύδας και η Αναστασία Κορινθίου σε μια εκστρατεία αγάπης για την ”Σκλήρυνση κατά πλάκας”

Μια εκπληκτική εκδήλωση με πρωτοβουλία της συγγραφέως και παρουσιάστριας Αναστασίας Κορινθίου που δείχνει πως όταν όλοι μαζί οι άνθρωποι ενωθούν μπορούν να κάνουν θαύματα. Μια γέφυρα αγάπης με την στήριξη του γνωστού Ηθοποιού Κώστα Κρομύδα και πολλών επιχειρήσεων της πόλης της Ρόδου που θα δώσουν τον δικό τους αγώνα κατά στην σκλήρυνση κατά πλάκας, δίνοντας σε όλους αυτούς τους ανθρώπους την δύναμη να συνεχίσουν και να απολαμβάνουν όσο μπορούν τον αέρα και το γαλάζιο αυτής της γης!!!

Σύλλογος ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ , πρόεδρος Κύριος Κώστας Θανόπουλος.

Διαβάστε όλο το ρεπορτάζ αυτής της εκδήλωσης και όλες τις εταιρείες που στέκονται δίπλα τους!!! 

Στις 12 Μαρτίου στις έξη το απόγευμα στο MickeLo Cafe o αγαπημένος ΟΛΩΝ μας ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΟΜΜΥΔΑΣ θα κάνει μαζί μου και με τον δραστήριο πρόεδρο του Sclerosis Dodecanese ,κύριο Costas Thanopoulos μία ζωντανή ραδιοφωνική εκπομπή με καλεσμένους όλους εσάς και με χορηγό μας επικοινωνίας φυσικά το Παλμός Ρόδος Ραδιόφωνο και την τηλεόρασή ΑΙΓΑΙΟ Καλώς τους!!!

Μια εκπομπή για ΟΛΗ ΤΗΝ ΡΟΔΟ…για ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!
Το μόνο που θα ζητήσουμε είναι η συμμετοχή σας με ένα μήνυμα ΧΩΡΙΣ χρέωση στην σελίδα του Συλλόγου για να…. ΔΕΙΞΟΥΜΕ οτι ολοι ΜΑΖΊ μπορούμε να φτιάξουμε ένα καλύτερο αύριο, ένα καλύτερο κόσμο για ΟΛΟΥΣ!

Ο όμιλος επιχειρήσεων Μιχάλης Ταχλιαμπούρης θα προσφέρει τα υλικά για την κατασκευή της ράμπας στο Φαληρακι για να απολαμβάνουν την θάλασσα και το μπλε της ΟΛΟΙ…όπως είναι η επιθυμία της Σοφιας Μανια.

Η εταιρεία Guard Rodos Security θα αναλάβει την φύλαξη της , ενώ παράλληλα το Ippocrates Medi Club θα προσφέρει ΔΩΡΕΑΝ κάρτες υγείας στα μέλη του συλλόγου και την δυνατότητα της αερομεταφοράς τους όποτε χρειαστεί και είναι αναγκαίο!

Και οι γνωστές εκδόσεις ΒΕΡΕΤΤΑ  συμμετέχουν σε όλη αυτή την προσπάθεια μας

Μαζί μας και το Marks and Spencer Ρόδου στην όλη προσπάθεια!!!!!
Ο πρόεδρος του συλλόγου μας ζήτησε ….βιβλία με ιδιόχειρες αφιερώσεις των συγγραφέων !!
Ζητώ την……βοήθεια των φίλων μου που γράφουν λοιπόν για να συγκεντρώσουμε  ΠΟΛΛΆ βιβλία και να φτιάξουμε και μια βιβλιοθήκη με….υπογραφές καρδιάς!!

Ο Κωστας Κρομμύδας και η Ανατασία Κορινθίου ΠΡΩΤΟΙ δίνουνε ΟΛΑ τα δικά τους βιβλιοπαίδια!

Διαβάστε την συγκλονιστική επιστολή της κ Μάνιας …Ελάτε ΜΑΖΙ μας να ζωγραφίσουμε ΜΠΛΕ στο αξόδευτο του κόσμου τούτου!!

Η αδελφή μου πέθανε αλλά οι άλλοι ζουν…
-Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στη Ρόδο, εγώ και η αδελφή μου, με μια μητέρα ακούραστη και φιλάνθρωπη. Στα τριάντα της μόλις χρόνια η αδελφή μου διαγνώστηκε με σκλήρυνση κατά πλάκας και άρχισε ο γολγοθάς για εκείνη και την οικογένειά της. Είχε την τύχη μέσα στην ατυχία της να έχει δίπλα της έναν υπέροχο σύζυγο που στάθηκε βράχος δίπλα της όλα αυτά τα χρόνια, την φρόντιζε και την αγαπούσε και ήταν πάντα στο πλευρό της. Η ασθένειά της άρχισε να επιδεινώνεται σιγά – σιγά. Στην αρχή άρχισαν να της πέφτουν τα πράγματα από τα χέρια, μετά άρχισε να σέρνει το ένα πόδι. Η μεγάλη της αγάπη ήταν η θάλασσα και πηγαίναμε σχεδόν κάθε μέρα όσο μπορούσε να περπατάει. Κάποια στιγμή παρέλυσαν και τα δυο πόδια. Η πρόσβαση στην θάλασσα αδύνατη. Βλέπετε στο νησί μας, για να χαρεί κάποιος την θάλασσα που βρίσκεται ολόγυρα μας, πρέπει να περπατάει, αλλιώς δεν έχει πρόσβαση. Μερικές φορές με την βοήθεια του άντρα της και των παιδιών της σηκώνοντας την στα χέρια απολάμβανε την θάλασσα. Της έκανε τόσο καλό, αλλά αυτό γινόταν σπάνια. Ο φυσιοθεραπευτής της, μας είχε πει ότι η θάλασσα είναι η καλύτερη θεραπεία για το σώμα της. Πήγαμε στον τότε Δήμαρχο της περιοχής κ. Ιατρίδη, που είπε ότι δεν μπορούσε να κάνει κάτι, γιατί μια ράμπα ΑΜΕΑ θα χάλαγε, την φυσική ομορφιά της παραλίας. Μετέπειτα, απευθύνθηκα στον τότε Δήμαρχο Ρόδου κ. Κουσουρνά, όταν είχε έρθει σε κάποια συγκέντρωση στο Πνευματικό Κέντρο του Αγίου Νεκταρίου στο Φαληράκι. Υποσχέθηκε ότι θα γίνει η ράμπα, αλλά έμεινε στις υποσχέσεις. Τώρα πια η παράλυση της αδελφής μου, είχε ανέβει και στα χέρια. Η μοναδική χαρά της ήταν να την παίρνουν τα παιδιά της με το αναπηρικό καρότσι κάθε μέρα στην παραλία και να βλέπει το πέλαγος από μακριά.

Πολλές φορές όταν ήμουν μαζί τους, έβλεπα την θλίψη στα μάτια της που δεν μπορούσε να χαρεί και εκείνη την θάλασσα. Και σας ρωτώ, η θάλασσα είναι μόνο για αυτούς που μπορούν να σταθούν στα πόδια τους; Οι άνθρωποι ΑΜΕΑ είναι άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας; Και με ποιο δικαίωμα στερούνται, κάτι που ανήκει σε όλους. Έχετε δει άνθρωπο με σκλήρυνση κατά πλάκας; Έχετε δει τι περνάει; Έχετε δει να λιώνει, να παραλύει, να μην μπορεί να κουνηθεί, να κουνάει μόνο τα μάτια, να σου ψιθυρίζει, να σε κοιτάει και να σου λέει «γιατί – γιατί εγώ»; Να μην μπορεί να φάει, να μιλήσει, να περιμένει το τέλος του και εσύ να τον κοιτάς, να πονάς και να μην ξέρεις πώς να τον βοηθήσεις.

Να έρχεται μέρα που να μην μπορείς ούτε να πας να τον δεις, γιατί πονάς, γιατί δεν αντέχεις να τον βλέπεις να υποφέρει και να μην μπορείς να τον βοηθήσεις. Υποσχέθηκα ότι όσο περνάει από το χέρι μου, θα κάνω ότι είναι δυνατόν για να γίνει αυτή η ράμπα στο Φαληράκι, να μπορούν οι άνθρωποι ΑΜΕΑ να χαίρονται την θάλασσα. Η αδελφή μου «έφυγε» πριν σαράντα μέρες, οι επιθυμίες της ήταν να δοθεί το αναπηρικό καρότσι της και τα φάρμακά της στο νοσοκομείο και το νοσοκομειακό κρεβάτι της στο ίδρυμα χρονίων παθήσεων στα Κολύμπια. Το κάναμε. Έμεινε μόνο η τελευταία επιθυμία της, να φτιαχτεί μία ράμπα για να μπορούν και οι άνθρωποι ΑΜΕΑ να χαίρονται την θάλασσα χωρίς διακρίσεις.
Ρόδος 10-02-2015>>

ΣΟΦΙΑ ΜΑΝΙΑ