Peter Rivera (Rare Earth, solo) • Hit Channel

HIT CHANNEL ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Σεπτέμβρης 2017. Είχαμε την τιμή να μιλήσουμε μ’ έναν σπουδαίο μουσικό: τον Peter Hoorelbeke, ή αλλιώς Peter Rivera. Είναι περισσότερο γνωστός ως ο αρχικός drummer και βασικός τραγουδιστής των Rare Earth, του πρώτου επιτυχημένου λευκού συγκροτήματος της Motown.  Είχαν τρία μνημιώδη hit singles: τα “Get Ready”, “(I Know) I’m Losing You” και “I Just Want to Celebrate”. Μετά την αποχώρησή του από τους Rare Earth, ο Peter ακολούθησε solo καριέρα και επίσης σχημάτισε τους HUB και Classic Rock All-Stars. Η αυτοβιογραφία του “Born to Wander” είναι εκ των ων ουκ άνευ για τους οπαδούς των Rare Earth. Το τελευταίο του album “It Is What It Is” κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2014. Διαβάστε παρακάτω τα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα που μας είπε:

Ποια ήταν η ιδέα πίσω από το τραγούδι “Look What We Done”;

Λοιπόν, μεγάλωσα στο Detroit του Michigan και ο πατέρας μου, οι θείοι μου και ο ξάδερφός μου, όλοι τους δούλευαν σ’ αυτά τα εργοστάσια σ’όλη μου τη ζωή. Πριν από μερικά χρόνια, τα εργοστάσια αυτοκινήτων άρχισαν να κλείνουν. Το Detroit υπέφερε πολύ και οι θέσεις εργασίας εξαφανίστηκαν. Ο φίλος μου από το Detroit μου είπε: «Πρέπει να γράψεις ένα τραγούδι γι’ αυτό. Κοιτά τι κάναμε εδώ;» Έτσι, μια μέρα μου ‘ρθε η ιδέα να γράψω ένα τραγούδι με τίτλο “Look What We Done”. Ο γιος μου και εγώ πήγαμε στο Detroit και αυτός κινηματογράφησε όλα αυτά. Έχεις δει το video  γι’ αυτό; Ο γιος μου έκανε όλη την δουλειά στο video και φυσικά έπρεπε να τραγουδήσω. Θέλαμε μόνο να συμπληρώσουμε το τραγούδι. Προσπάθησα να το δώσω σε κάποιους πολιτικούς αξιωματούχους εδώ στη πατρίδα μου, αλλά κανείς δεν ήθελε πραγματικά να το παίξει. Νομίζω ότι ήταν επίκαιρο και καλό.

Υπάρχουν σχέδια για περιοδείες στο εγγύς μέλλον;

Μιλάω με έναν νέο ατζέντη που φαίνεται να έχει κάποιες πολύ καλές ιδέες. Κάνω μερικές συναυλίες τώρα με τους Raiders, τους Paul Revere & the Raiders και τον Mitch Ryder από το Detroit. Κάνουμε κάποιες συναυλίες και προσπαθώ να πάω στην Ευρώπη. Θα δούμε. Ίσως το αμέσως επόμενο έτος θα είναι μια καλή στιγμή γι’αυτό. Δουλεύουμε τώρα πάνω σε αυτό.

Ήταν μια δύσκολη διαδικασία να γράψετε την αυτοβιογραφία σας “Born to Wander”;

Βρισκόμουν μια φορά σε ένα αεροπλάνο και είπα στον εαυτό μου: «Πρέπει να γράψεις ένα βιβλίο». Έτσι, αποφάσισα να γράψω για τους Rare Earth από την αρχή μέχρι την διάλυση των Rare Earth στις αρχές της δεκαετίας του ‘80. Έτσι, έγραψα το βιβλίο και διηγείται την ιστορία του πώς ιδρυθήκαμε και όλα τα άλλα πράγματα που κάναμε. Δεν ήθελα να βάλω βρώμικα πράγματα στο βιβλίο για οποιονδήποτε από τους μουσικούς επειδή έχουν συζύγους και παιδιά, οπότε δεν προσπάθησα πραγματικά να βάλω βρώμικα πράγματα, καταλαβαίνεις τι εννοώ.

Πώς ήταν να είστε το πρώτο επιτυχημένο λευκό συγκρότημα της Motown Records;

Η Motown είχε μαύρους καλλιτέχνες όπως τον Marvin Gaye, τον Stevie Wonder, τον Smokey Robinson… Μας αντιμετώπισαν πραγματικά καλά: Μας καλωσόρισαν, κάναμε πλάκα μαζί τους, γελούσαμε με μερικούς από αυτούς και ήταν ωραίοι. Η δισκογραφική εταιρία Motown ήταν λίγο δύσκολο να την αντιμετωπίσεις, επειδή κάποιοι από αυτούς πίστευαν ότι εισβάλλουμε στο έδαφος της Motown. Ήμασταν ένα rock συγκρότημα και δεν είχαν πραγματικά rock μουσική τότε. Είχαν μόνο RnB. Ήταν εντάξει. Ήμασταν τυχεροί να υπογράψουμε ένα συμβόλαιο εκείνη την εποχή.

Υπήρχαν πολλοί εξωτερικοί συνθέτες στα albums των Rare Earth. Θα θέλατε να είχατε γράψει περισσότερα τραγούδια στους Rare Earth;

Η Motown είχε μια δομή: Οι παραγωγοί έκαναν την παραγωγή, οι συνθέτες έγραφαν τα τραγούδια και οι καλλιτέχνες τραγουδούσαν αυτά τα τραγούδια. Έτσι, όταν πήγαμε στην Motown είχαμε μερικά δικά μας τραγούδια και πραγματικά δεν τους ενδιέφεραν πολύ. Ήθελαν να χρησιμοποιήσουμε τους συνθέτες της Motown. Τα “I Just Want to Celebrate” και“Hey Big Brother” γράφτηκαν από τους Nick (σ.σ: Fekaris) και Dino (σ.σ: Zesses) και ήταν συνθέτες της Motown. Είχαν γράψει και άλλους επιτυχημένους δίσκους: Το “I Will Survive” της Gloria Gaynor, το “Reunited” των Peaches & Herb’s… Εν πάση περιπτώσει, τα τραγούδια μας προήλθαν από κάποιους συνθέτες. Γράφαμε τραγούδια που βρίσκονται στα albums μας, αλλά δεν γράφαμε την single εκδοχή.

Αισθανθήκατε μεγάλη πίεση μετά τα τρία πρώτα επιτυχημένα singles των Rare Earth;

Είχαμε τρία hit singles και στη συνέχεια θέλαμε να προσπαθήσουμε να έχουμε κι ένα τέταρτο και πολλά άλλα. Έτσι, κάναμε αξιοπρεπή τραγούδια που δεν αποδείχτηκαν τόσο σπουδαία και το συγκρότημα έκανε πολλές περιοδείες και υπήρχαν πολλές προσπάθειες να γίνουν νέα τραγούδια. Τελικά, θέλαμε να δουλέψουμε πάνω σε νέα τραγούδια, αλλά μέλη του συγκροτήματος ήταν λίγο αναμεμειγμένα με ναρκωτικά και αλκοόλ και ήταν πολύ δύσκολο να κάνουμε μια καλή πρόβα. Είναι πολύ δύσκολο να το κάνεις αυτό. Τελικά, δεν είχαμε πλέον hit δίσκους. Είχαμε τα “Get Ready”, “Born to Wander”, “(I Know) I’m Losing You”, “I Just Want to Celebrate” και “Hey Big Brother”. Υπήρχαν albums που πωλούσαν καλά αλλά δεν είχαμε hits.

Τι αναμνήσεις έχετε από το California Jam του 1974;

Αυτή ήταν μια εκπληκτική συναυλία. Υπήρχαν -νομίζω- 300.000 άνθρωποι εκεί και έπρεπε να πετάξουμε από το ξενοδοχείο με ελικόπτερο πάνω από το κοινό για να πάμε backstage. Ήταν απλά μια σπουδαία συναυλία. Εμφανιστήκαμε νωρίς το πρωί περίπου στις 9.30. Τρεις μέρες μουσικής, ήταν πολύ όπως το Woodstock, αλλά ήταν στην California. Ήταν μια εξαιρετική συναυλία. Περασαμε καλα. Ήταν μια ζεστή μέρα και όλοι ήταν ενθουσιασμένοι, οπότε όταν ακούω ξανά τα τραγούδια μας… παίζαμε πολύ γρήγορα (γέλια).

Είχατε συνειδητοποιήσει ότι δεν ήταν πολύ συνηθισμένο στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 να είσαι ταυτόχρονα τραγουδιστής και drummer;

Δεν ήταν. Ήταν ασυνήθιστο. Υπήρχε ο Phil Collins, υπήρχε ο Don Henley και ένας-δυο άλλοι και ήμουν ένας από αυτούς. Έμαθα πώς να τραγουδάω και να παίζω drums επειδή κανένας άλλος στο συγκρότημα δεν μπορούσε να παίξει drums αν σηκωνόμουν και τραγουδούσα. Έτσι, έπρεπε να παίζω drums και επίσης να τραγουδάω. Ξεκίνησα να τραγουδάω και σιγά-σιγά έμαθα πώς να το κάνω όλο και περισσότερο. Μετά από λίγο, τραγουδούσα ενώ έπαιζα. Δεν είναι πιο δύσκολο από έναν κιθαρίστα που τραγουδάει ή έναν πληκτρά που τραγουδάει. Για μένα, ήταν εύκολο. Ακόμα είναι εύκολο. Δεν είναι τρομερά δύσκολη δουλειά. Αυτό κάνω.

Είχατε άγχος για την αντίδραση του μαύρου κοινού στην μουσική σας;

Επειδή ήμασταν στην Motown, όταν ξεκινήσαμε στο πρώτο δίσκο μας, σε πολλές από τις συναυλίες μας στην αρχή, ήταν κυρίως μαύρο κοινό και σιγά-σιγά αρχίσαμε να παίζουμε σε κολλέγια και στη συνέχεια παίζαμε για όλους. Το ονόμαζαν “crossover”. Δεν με νοιάζει τι χρώμα έχει ο καθένας, αν περνάνε καλά, αυτό μόνο έχει σημασία για μένα. Μεγάλωσα στο Detroit, υπήρχαν προβλήματα μερικές φορές αλλά γενικά οι άνθρωποι είναι άνθρωποι: Υπάρχουν καλοί, υπάρχουν κακοί, υπάρχουν ευγενικοί. Έτσι, απλά μου αρέσει να παίζω. Δεν μου αρέσει να ενδίδω στην πολιτική, σε φυλετικά ζητήματα.

Απολαύσατε τις περιοδείες με τους Sly and the Family Stone;

Ναι, αυτό ήταν πολύ διασκεδαστικό. Παίξαμε στο Madison Square Garden. Παίξαμε πέντε βραδιές, ήταν sold-out και ήταν απλά μια εξαιρετική στιγμή. Το κοινό ήταν υπέροχο και η συναυλία βγήκε καλή. Αυτό ήταν ένα από τα highlights όλων αυτών των χρόνων: το Madison Square Garden με τον Sly. Μου άρεσε πάρα πολύ ο Sly. Λυπάμαι που ξανακύλησε στις καταχρήσεις.

Κατά την γνώμη σας, τι έκανε τη μουσική σκηνή του Detroit τόσο επιδραστική;

Η Motown φυσικά βρισκόταν στο Detroit. Υπήρχαν πολλά πράγματα που συνέβαιναν εκεί. Υπήρχαν άλλοι άνθρωποι στο Detroit, όπως ο Mitch Ryder, οι MC5, οι Grand Funk Railroad, ο Ted Nugent. Έκαναν πολύ σπουδαίο υλικό. Αυτό ήταν το βασικό στοιχείο μιας πραγματικής μουσικής σκηνής. Αυτό αλλάζει πολύ. Υπήρχε αυτό στο Seattle (σ.σ: grunge), το Nashville, την Νέα Υόρκη και φυσικά στο Detroit. Ο καθένας έχει την ευκαιρία του, υποθέτω.

Ξαφνιαστήκατε όταν οι Metallica διασκεύασαν το “I Just Want to Celebrate”;

Απλά σκέφτηκα: «Λοιπόν, εντάξει. Σας ευχαριστώ. Είναι ωραίο». Δεν έχω ιδιαίτερη γνώμη. Μου αρέσει όταν κάποιος άλλος κάνει τα τραγούδια μας. Για είκοσι ολόκληρα χρόνια, μας έκλεβαν αυτό το τραγούδι. Όλοι τους.

Πιστεύετε ότι η κατάρρευση των μεγάλων δισκογραφικών εταιριών είναι ένα είδος δικαιοσύνης για την εταιρική απληστία τους όλα αυτά τα χρόνια;

Οι δισκογραφικές εταιρείες συνήθιζαν να σου δίνουν τα χρήματα για να πας σε ένα studio ηχογράφησης και προωθούσαν τον δίσκο. Με την πάροδο του χρόνου, οι καλλιτέχνες άρχισαν να κάνουν τις ηχογραφήσεις μόνοι τους στο μικρό τους studio. Με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το Twitter, το Facebook, όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες με δισκογραφία έμαθαν πώς να προωθήσουν το προϊόν τους. Έτσι, απλά δεν χρειάζονταν πλέον τις δισκογραφικές εταιρείες. Οι δισκογραφικές εταιρείες δεν βγάζουν τα χρήματα που έβγαζαν, έτσι κάποιες από αυτές έκλεισαν. Στην τωρινή κατάσταση, αν θέλω να κάνω ένα δίσκο, μπορώ να κάνω έναν δίσκο χωρίς δισκογραφική εταιρεία και μερικές φορές η προώθηση του δίσκου είναι ευκολότερη να την κάνεις μόνος σου με τα μέσα κοινωνικής  δικτύωσης. Η εποχή που οι δισκογραφικές εταιρείες ξόδευαν πολλά χρήματα για σένα, έχει παρέλθει. Μερικοί από τους μεγάλους καλλιτέχνες δεν έχουν πλέον προώθηση από την δισκογραφική εταιρεία. Έτσι, τα πράγματα αλλάζουν. Είναι ok, αν αλλάζουν μαζί με μας. Ένας-δύο φίλοι μου που κάνουν δίσκους, μόλις ολοκληρώνουν το τραγούδι το βάζουν στο iTunes, το Facebook,  το Twitter, το CD Baby και το SoundExchange. Οι άνθρωποι απλά έχουν τώρα πολλούς διαφορετικούς τρόπους.

Περνάτε πολύ χρόνο με το εγγόνι σας. Σας βοηθά αυτό να παραμείνετε δημιουργικός;

Τα τραγούδια τώρα, είναι λίγο διαφορετικά απ’ότι πολύ καιρό πριν. Πριν από πολύ καιρό, γράφαμε τραγούδια για το πόσο όμορφη είναι η κοπέλα σου. Τώρα, υπάρχουν διαφορετικά πράγματα όπως το album μου “It Is What It Is”. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη τραγουδιών σ’ αυτό. Ο εγγονός μου, τον αγαπώ υπερβολικά, αλλά δεν είναι η έμπνευσή μου στο να γράφω τραγούδια. Όχι ακόμα, δεν είναι. Αλλά τον αγαπώ και περνάμε καλά. Μου αρέσει να τον βλέπω, αλλά δεν ζει εδώ. Ζει στο Denver του Colorado. Είναι 12 ώρες μακριά με το αυτοκίνητο.

Σας άρεσε ο Levon Helm των The Band; Έτυχε να τον γνωρίσετε ποτέ;

Τον Levon Helm; “Up on Cripple Creek”! Δυστυχώς, πέθανε. Ο Levon ήταν πολύ καλός, ναι. Τον είδα χθες να παίζει με το συγκρότημα του Ringo Starr. Συναντηθήκαμε μια φορά αλλά ήταν απλά ένα «Γεια σου, πώς είσαι;», ανταλλάξαμε χειραψία και οι δυο πήγαμε όπου ήταν να πάμε. Όχι, δεν πέρασα καθόλου χρόνο μαζί του.

Ποιος ήταν ο πιο ταλαντούχος άνθρωπος που έχετε δει;

Πάντα λέω ότι ο αγαπημένος μου όλων των εποχών είναι ο Ray Charles. Ο Ray Charles ήταν κατά τη γνώμη μου απλά ο μεγαλύτερος τραγουδιστής. Είχε τόσο πολύ συναίσθημα και τόση συγκίνηση. Απλά λατρεύω τον Ray. Ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί άλλοι που μ’ ενδιαφέρουν πολύ, αλλά ο Ray Charles ήταν ο Νο1 στο RnB για μένα.

Έχετε μουσικές φιλοδοξίες που θέλετε να εκπληρώσετε;

Ω! ναι. Ξέρεις, κάθε μέρα. Σχεδόν κάθε μέρα. Έχω ένα μικρό studio εδώ, στο σπίτι μου. Όταν  πάω, αρχίζω να παίζω λίγο πιάνο, λίγο honky-tonk, για να μου έρθουν ιδέες. Έτσι, θέλω απλά να συνεχίσω να δημιουργώ. Το κάνω. Επίσης, μετά βγαίνω και παίζω συναυλίες. Έτσι, έχω. Έχω μέχρι να πεθάνω, υποθέτω (γέλια). Ελπίζω ότι δεν θα είναι πολύ σύντομα.

Ένα τεράσιο «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» στον Peter Hoorelbeke για τον χρόνο του.

Official Peter Rivera website: https://www.peterrivera.com