Post-holiday συμμάζεμα!
Το καλοκαιράκι τελειώνει σιγά-σιγά, ώρα για συμμάζεμα και στοπ στο μασαμπούκιασμα!
Το καλοκαιράκι τελειώνει σιγά-σιγά, ώρα για συμμάζεμα και στοπ στο μασαμπούκιασμα!
Το καλοκαιράκι τελειώνει σιγά-σιγά, ώρα για συμμάζεμα και στοπ στο μασαμπούκιασμα!
Το καλοκαιράκι τελειώνει σιγά-σιγά, ώρα για συμμάζεμα και στοπ στο μασαμπούκιασμα!
Μωρέ τι ωραία που είναι το καλοκαίρι! Τρως τα πάντα με θέα τη θάλασσα, σε χτυπάει το δροσερό αεράκι την ώρα που κατασπαράζεις τα θαλασσινά, τα δάχτυλά σου έχουν γίνει ένα με την παπάρα μέσα στη χωριάτικη και αργότερα, ρίχνεις και μια βουτιά στη θάλασσα να κάψεις τη θερμίδα! Λέμε τώρα να κάψεις… γιατί αν μετρήσω τις μπουκιές σε σχέση με τις βουτιές που έκανα φέτος, το αποτέλεσμα δεν με συμφέρει με τίποτα, πίστεψέ με!
Τώρα που γύρισα λοιπόν, συνειδητοποιώ κάτι που πολύ με προβληματίζει. Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες πριν πάω διακοπές και μετά, διαπιστώνω μικρές αλλά σημαντικές διαφορές, που σε λιγάκι θα είναι ορατές και με γυμνό μάτι, όσα φαρδιά μπλουζάκια κι αν φορέσω κι όσα στενά παντελόνια βάλω για να στρέψω τα βλέμματα εκεί και όχι στο επάνω μέρος του κορμιού (έλα που δεν ξέρεις, το κάνουμε από τα παλιά τα χρόνια αυτό!). Επιστροφή στην πόλη λοιπόν και απολογισμός: ωραίο μαύρισμα, ωραίες φωτογραφίες, ωραία τα περάσαμε κι ωραία και η κοιλίτσα που απέκτησε πορεία “τράβα μπρος και μη σε νοιάζει”!
Από σήμερα κατά συνέπεια, το δηλώνω δημόσια και χωρίς φόβο και πάθος. Το βράδυ μόνο γιαουρτάκι, οι ποσότητες φαγητού σε φυσιολογικά πλαίσια κι όχι σαν αυτές των διακοπών που χορταίνουν έναν λόχο, περπάτημα στην πόλη, κόκα-κόλα με μέτρο (γιατί όλοι με κοροϊδεύουν που δεν μπορώ να την κόψω με τίποτα) και ήρθε η ώρα τα βαράκια, τα μονόζυγα και τα όργανα τύπου “γυμνάζομαι στο σπίτι και είμαι wow” που έχω παραπεταμένα με ρούχα, παπούτσια και περιοδικά να τα διακοσμούν, να αναλάβουν δράση και να με επαναφέρουν στην τάξη!
Το ορκίζομαι κι αν δεν δεις διαφορά έχεις ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ να με κράξεις! Στο επιτρέπω! Ώρα για σαλάτα! Bye!