Restelio: Το ορφανοτροφείο, η γυναίκα που τον άφησε και η γυναίκα που έγραψε το πρώτο του τραγούδι. Μια συνέντευξη συγκλονιστική!

Ο ταλαντούχος και ανερχόμενος Raper Restelio  σε μια συνέντευξη που θα συζητηθεί.

Έκανε την αγάπη του επάγγελμα κι ας έχει μεγαλώσει σε ορφανοτροφεία. Δίνει μαθήματα ζωής και αγάπης κι ας έχει περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια.

Μια εξομολόγηση ψυχής από ένα καλλιτέχνη που σίγουρα θα σας συγκινήσει και θα έχετε πολλούς λόγους εκτός από τα τραγούδια του για να θυμάστε καλά το όνομα του!!

Πώς είναι το όνομά σου;

Στέλιος Μανταμαδιώτης. Το “Restelio” μου το βγάλανε ο Γιώργος Αλκαίος με τον Διονύση Σχοινά, σε μια μουσική παράσταση το 2009 στη «Σφεντόνα».

Σου βγάλανε το παρατσούκλι και το κράτησες σαν όνομα;

Ασχολείσαι με τη μουσική ως Raper;

Ασχολούμαι με τη μουσική γενικότερα. Έχω επιλέξει την Rap, επειδή έχει κοινωνικά στοιχεία.

Είχες καλούς δασκάλους;

Κατά τη γνώμη μου, ένας ήταν ο δάσκαλός μου, ο Νίκος Βουρλιώτης, από τους Goin’ through, σε θέματα στίχου, στησίματος καλλιτέχνη. Έχω συνεργαστεί και με τον Νίκο Παπαθανασίου των Alter ego.

Πώς αποφάσισες ν’ ασχοληθείς με την Rap;

Αγαπημένο μου ήταν το ρεμπέτικο, όπως και το παλιό, καλό λαϊκό που ήταν βιωματικό. Είχα σκεφτεί ν’ ασχοληθώ και με άλλο είδος μουσικής, με το λεγόμενο λαικοπόπ που είχε άνθιση την δεκαετία του 90. Από τη μια όμως δεν το είχα με την μουσική και από την άλλη μου αρέσει να λέω αυτά που βιώνω.

Το νέο σου τραγούδι είναι βασισμένο σε αυτό;

Είναι το «Ναι σε όλα», μουσική Αλέξανδρος Μανταλβάνος, στίχοι δικοί μου, ενορχήστρωση και των δυο μας και κυκλοφορεί από την Real music

Μιλάει για όσα βιώνουμε.

Προσπαθώ να τα λέω με το γάντι, έξω από τα δόντια, αλλά χωρίς υβριστικό λεξιλόγιο.

Κάνεις μόνο αυτή τη δουλειά; Ζεις από αυτήν;

Προσπαθώ. Τα τελευταία δύο χρόνια είναι δύσκολο. Όσα χρήματα είχα μαζέψει τα ξόδεψα για τη μουσική, μπήκα και μέσα. Για να κάνω την τρέλα έχω πληρώσει τα πάντα.

Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως ψώνιο;

Είμαι ψώνιο με τη μουσική. Πέρασα δύσκολα το Καλοκαίρι και με το video clip δεν είχαμε χρήματα και το κάναμε συμμετοχικά με την ομάδα συνεργατών και φίλων μου. Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, δεν μου αρέσει να μιζεριάζω και είμαι ψώνιο σαν καλλιτέχνης, όχι στις προσωπικές μου σχέσεις.

Δύσκολα παιδικά χρόνια.

Πολύ δύσκολα. Πολύς πόνος, μεγάλη έλλειψη γονέων. Μέχρι κάποια στιγμή είχα την μητέρα μου. Ο πατέρας μου ήταν πάντα απών. Δεν τον έχω γνωρίσει.

Γιατί;

Δεν ξέρω, ίσως κάποια στιγμή το συζητήσω με την μητέρα μου. Δεν το συζητήσαμε όχι γιατί δεν θέλει εκείνη, αλλά εγώ. Αρνούμαι γιατί πιστεύω ότι ένας υπεύθυνος άνθρωπος, δεν θα άφηνε ποτέ το παιδί του.

Σας εγκατέλειψε;

Έτσι δείχνουν τα πράγματα, αλλά δεν έχω καμιά διάθεση να σκάψω το παρελθόν.

Η μαμά δυσκολεύτηκε να σε μεγαλώσει;

Πάρα πολύ και γι’ αυτό δεν την κατακρίνω. Αντίθετα, χωρίς να είμαι σίγουρος, θα έλεγα πως έκανε το καλύτερο, ώστε να μου εξασφαλίσει τα απαραίτητα προς το ζειν.

Εδώ θα διαφωνήσω, όπως και πολλοί άλλοι μαζί μου. Θεωρώ ότι καμιά μάνα δεν θα άφηνε το παιδί της στο ορφανοτροφείο, αλλά θα έκανε τα πάντα για να το μεγαλώσει.

Καμιά φορά οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν αυτό. Έχω ζήσει πολύ σκληρές και ωμές καταστάσεις που ο κόσμος δεν ξέρει και δεν είμαι σίγουρος για το αν θα ήθελε να ξέρει. Στο είδος μουσικής μου έχουμε μια φράση που λέει «Τα κρατάμε σκληρό και ωμό» για την μουσική μας, αλλά εγώ αυτό το έχω ζήσει. Η ορφάνια είναι δύσκολη. Μεγάλωσα σε δυο ορφανοτροφεία.

Σε άφησε στο ορφανοτροφείο 5 χρονών;

Όχι, 8.

Καταλάβαινες.

Όχι πολλά. Σήμερα τα παιδιά αυτής της ηλικίας, μπορεί και να καταλαβαίνουν περισσότερα πράγματα. Στην εποχή μου δεν θέλαμε πολλά. Ήθελα να εχω μαμά και μπαμπά φια φωτό στο Μινιόν με τον Άγιο Βασίλη. Άργησα και πολύ να πάω σχολείο.

Πώς είναι η ζωή μέσα στο ορφανοτροφείο;

Καλή και κακή. Ωραία και σκληρή. Διαλέγεις και παίρνεις. Πήγα σε δυο ορφανοτροφεία. Στο πρώτο ήταν σχεδόν αποκλειστικά και μόνο σκληρή η ζωή. Κάποια στιγμή ήταν θέμα επιβίωσης. Έμεινα εκεί περίπου δυο χρόνια, επιβίωσα και πήγα στο επόμενο, όπου έκατσα 15 ή 16 χρόνια. Κι εκεί ήταν σκληρά τα πράγματα. Συνυπήρξαμε κάθε είδους χαρακτήρα και άνθρωπο και με άλλης εθνικότητας παιδιά. Έμαθα να συνυπάρχω με πολλούς ανθρώπους, έμαθα την ομαδική δουλειά, πήρα πράγματα από ανθρώπους, ευτυχώς, καλούς, αλλά είχαμε και σκληρές καταστάσεις.

Πες μου μια σκληρή κατάσταση που σ’ έχει σημαδέψει.

Μέχρι τα 21 μου κράταγα απωθημένα. Τώρα έχω άλλα. Αυτό που με σημάδεψε μέχρι τα 21 ή 22 μου, μέχρι να κάνω την πρώτη μου συναισθηματική σχέση, ήταν το γεγονός ότι τότε πηγαίναμε ομαδικά στο σχολείο, χέρι χέρι και με τον παιδαγωγό. Κάποια στιγμή τα υπόλοιπα παιδιά μάθανε πως ήμασταν από το ορφανοτροφείο, μας δείχνανε στην προσευχή λέγοντας μας «ιδρυματάκια» και δεν μας κάνανε παρέα. Γελάω με τις σημερινές ορολογίες, τα έχω περάσει και αν θα ήταν να προστατέψουμε μια ομάδα ανθρώπων, θα έπρεπε να είναι τα παιδιά. Ξεκινάνε όλα από την μικρή ηλικία, το πώς μεγαλώνουν οι γονείς το παιδί, το συγγενικό του περιβάλλον και δεν φταίγανε τα παιδιά που μας αποκαλούσαν έτσι.

Πώς αποφάσισες να κάνεις προσωπική σχέση, γιατί με τέτοια βιώματα, θα ήταν δύσκολο να μπεις σε μια διαδικασία σχέσης.

Θα σου πω κάτι που δεν έχω πει σε καμιά συνέντευξη. Δεν ξέρω πώς έγινε αυτό. Δεν ήμουν ο γόης του σχολείου. Σίγουρα ήμουν εμφανισιακά καλύτερα από τώρα.

Με λιγότερα κιλά και περισσότερα μαλλιά. Οι γυναίκες, κάθε εποχή, επιζητούν την εξουσία.  Τότε ήμουν Πρόεδρος της τάξης. Έτσι γνώρισα την κοπέλα μου, αλλά και άλλες κοπέλες. Με αυτήν όμως ήταν σημαντική σχέση και κράτησε έξι χρόνια. Έγραψα κι ένα τραγούδι μετέπειτα. Μ’ αυτό ξεκίνησα την μουσική μου πορεία και λέγεται «Ιστορία αγάπης».

Μια γυναίκα σε άφησε σε ορφανοτροφείο, μια γυναίκα σ’ έκανε να γράψεις το πρώτο σου τραγούδι. Ποια είναι η γνώμη σου για τις γυναίκες;

Σαν φύση, είναι πιο έξυπνες από τους άντρες. Έχω την καλύτερη άποψη για την γυναίκα, αλλά στην εποχή μας, δυστυχώς, έχει κατά κάποιον τρόπο εκφυλιστεί. Ενώ είναι πανέξυπνη και μπορεί να δημιουργήσει πάρα πολλά πράμα, είναι ένα ον δημιουργίας, δεν το κάνει.

Σκέφτεσαι να κάνεις οικογένεια;

Παλιότερα το σκεφτόμουν, γιατί θα ήθελα να κάνω παιδί. Δεν γίνεται όμως λόγω οικονομικών συνθηκών, περισσότερο δικών μου παρά της χώρας.

Τώρα πώς ζεις; Πώς επιβιώνεις;

Με ότι έσοδα μπορώ να έχω από κάποια live που έχω κάνει και κάποια χρήματα από πνευματικά δικαιώματα για δυο τρία τραγούδια μου που έχουν παίξει στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Κάνω και πράγματα εκτός του δικού μου χώρου.

Όλοι κάνουμε πέντε ή έξι πράγματα για να επιβιώσουμε, και εγώ κάνω τα πάντα για να επιβιώσω. Η δουλειά δεν είναι ντροπή.

Πώς απέκτησες την μόρφωσή σου;

Είχα καλούς δασκάλους, καθηγητές, καθηγήτριες.

Πιστεύεις ότι σε λυπόντουσαν και σε βοηθούσαν ή ήσουν καλό παιδί;

Ήμουνα μαμούνι. Διαβάζω Φιλοσοφία και Μαθηματικά, γιατί εκεί, στα μαθηματικά έχω λίγο πρόβλημα.

Πώς ταιριάζουν αυτά; Το διάβασμα, ο ράπερ, η μουσική, τα παιδικά χρόνια. Δεν είναι λίγο ασυνάρτητα κι εσύ τα έχεις κάνει ένα;

Πιστεύω πως όχι. Κάποιος θα με πει σίγουρα τρελό. Αλλά το rap είναι ένα κοινωνικό είδος μουσικής. Όσα έζησα και πέρασα, προσπαθώ να τα βγάζω στη μουσική μου. Κάνω και τραγούδια του χαβαλέ, όλοι κάνουμε, αλά τα περισσότερα τραγούδια μου είναι βιωματικά.

Έχεις κάτσει στο κρεβάτι του ψυχολόγου;

Φυσικά, από μικρός. Στο πρώτο ορφανοτροφείο δεν υπήρχε ψυχολόγος. Στο δεύτερο που είχε τέσσερεις, πέρασα και από τους τέσσερεις. Είχαν αναλάβει ομάδες παιδιών. Ήμουνα ίσως ο μοναδικός που πέρασε και από τους τέσσερεις, γιατί το επεδίωξα και είχαμε και καλή σχέση.

Σε βοήθησε;

Ναι. Η σχέση μου με βοήθησε να εν ταχθώ ουσιαστικά στην κοινωνία και να έχω μια ανθρώπινη συμπεριφορά και οι ψυχολόγοι με βοήθησαν να αποβάλλω αυτό το πράγμα ότι ήμουν σε ορφανοτροφείο.

Πιστεύεις στον Θεό; Έχεις πίστη;

Ναι, άλλα όχι σε θρησκεία. Είμαι περισσότερο ρεαλιστής, πραγματιστής.

Μήπως θα πρέπει να πας σε ένα Survivor για να γίνεις γνωστός;

Είχα κάνει αίτηση για το Survival.

Ναι, αλλά δεν με ειδοποίησαν. Ίσως δεν τους άρεσαν τα κιλά μου και δεν με πήραν.

Αδυνάτισες.

Ένα όνειρο που θα ήθελες να πραγματοποιήσεις;

Όνειρο ζωής θα ήταν να κάνω ένα παιδί. Αγαπώ τα παιδιά. Καλλιτεχνικά, θα ήθελα η μουσική μου να μπαίνει σε κάθε σπίτι. Γι’ αυτό προσπάθησα κι έκανα και μουσικά παντρέματα. Έχω συνεργαστεί και με παραδοσιακούς και με λαικούς καλλιτέχνες.

Συνήθως, τα παιδιά που περνάνε δύσκολα παιδικά χρόνια, μπλέκουν με καταχρήσεις και ναρκωτικά, ποτά, αλκοολισμό.

Δεν σου κρύβω ότι έχω αρκετούς φίλους. Ξέφυγα γιατί έχω δύναμη και δεν το λέω για να το πω. Έχω επίγνωση του τι περνούν τα παιδιά που έμπλεξαν.

Εσύ πώς ξέφυγες από αυτό;

Με πήρε από κει ο αθλητισμός. Ασχολήθηκα με το μπάσκετ που είναι το αγαπημένο μου άθλημα, με το τζούντο όπου έκανα πρωταθλητισμό. Πήρα χρυσά μετάλλια και διακρίσεις.

Αν είσαι δυνατός χαρακτήρας και δίπλα σου να είναι τα ναρκωτικά, δεν θα πάρεις. Πιτσιρικάς έφαγα ξύλο γι’ αυτό. Μου είπαν να καπνίσω, και αρνήθηκα.

 

Συνέντευξη στην Άννα Τσιάλτα

Φωτογράφηση Γιάννης Γκογκόπουλος

Ευχαριστούμε πολύ το Rubirosa στον Άλιμο για την φιλοξενία του και την φωτογράφηση