Ρούλα Κορομηλά: “Κάναμε σχέδια μαζί με τον Μιχάλη”

Πολλοί είναι οι άνθρωποι που μιλάνε για τον Μιχάλη Ασλάνη και τη γενναιοδωρία του αλλά λίγοι αυτοί που ήταν κοντά του μέχρι τέλους. Ένας από αυτούς τους λίγους ήταν η πολύ καλή του φίλη Ρούλα Κορομηλά. Πολλοί μάλιστα είναι αυτοί που έμαθαν τη δουλειά του Μιχάλη μέσα από τα shows της Ρούλας.

Η Ρούλα μόλις έμαθε τη δυσάρεστη είδηση δεν μπορούσε να την πιστέψει. Πριν λίγες μέρες σχεδίαζαν τις διακοπές τους. Είχαν καθημερινή επικοινωνία, έβγαιναν, μιλούσαν, έκαναν πλάκα, έλεγαν τους προβληματισμούς τους.

Η παρουσιάστρια έχει μάθει να μην εγκαταλείπει τους φίλους της και να τους τιμά σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής της. Ο Μιχάλης ήταν κομμάτι της ζωής της.

Στο TLIFE πραγματικά συντετριμμένη περιγράφει η Ρούλα Κορομηλά: “Το χαμόγελο του Μιχάλη αποδεικνύει τα πάντα και τα λέει όλα. Για πολλά προβλήματα μπορεί να συζητούσαμε αλλά δεν πρόκειται να τα αναλύσω. Έναν φίλο σου ξέρεις να τον σέβεσαι και πόσο μάλιστα όταν δεν είναι στη ζωή. Λέγονται πολλά… Εμένα μου είναι αδιανόητο να σκεφτώ ότι θα κατέφευγε σε λύση απόγνωσης. Τα λέγαμε, τα συζητούσαμε… Δεν είχα κανένα τέτοιο δείγμα ηττοπάθειας από εκείνον, ούτε καν υποψία για το ότι θα μπορούσε να φτάσει στην απόγνωση. Προσπαθούσα με όποιο διακριτικό τρόπο μπορούσα να είμαι κοντά του και να τον κάνω να περνάει καλά. Όλοι οι άνθρωποι έχουν προβλήματα. Ένας από αυτούς ήταν και ο Μιχάλης. Είχε πολλά προβλήματα κι ένιωθε μεγάλη προδοσία από ανθρώπους που βοήθησε, στήριξε κι εμπιστεύτηκε.

Τον τελευταίο καιρό όλο μιλούσαμε στα τηλέφωνα, βρισκόμασταν από κοντά… ήταν καλά. Συζητούσαμε για τα προβλήματα αλλά το διασκεδάζαμε και ξεχνιόταν. Ήθελα να βγαίνω μαζί του. Ήταν γεμάτος ζωή και γεμάτος χαρά. Τουλάχιστον μαζί μου. Ήμουν κοντά του και ήταν κοντά μου. Όλες οι αναμνήσεις μαζί του είναι γλυκές και σημαντικές στιγμές. Δεν μπορώ να το αντιληφθώ αυτό που συμβαίνει… Ανησυχούσα για την υγεία του τον τελευταίο καιρό αλλά δεν πίστευα ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο”

Και συνεχίζει: “Κάναμε σχέδια… Ήθελε να πάμε Γερμανία κάπου που του άρεσε πάρα πολύ και του είχα πει μόλις επέστρεφα θα πηγαίναμε. Ήταν ένα άκακο και πολύ γλυκό πλάσμα, γεμάτος ανασφάλειες και προβλήματα μεν αλλά με πολλή όρεξη για τη ζωή δε… Ήταν δραστήριος, δημιουργικός και γεμάτος όνειρα για τη ζωή. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένας άνθρωπος με τόση αισιοδοξία θα μπορούσε να καταλήξει στην αυτοκτονία. Θα έπρεπε να έχει γίνει κάτι άλλο πολύ σοβαρό, το οποίο θα το ξέραμε.

Γι’ αυτό έχω μείνει άφωνη. Αν άκουγα ότι πάθαινε κάτι από τον διαβήτη, θα το καταλάβαινα. Μάλιστα έκανα τα στραβά μάτια όταν ήθελε να φάει κανένα γλυκό. ‘Εκανα ότι κάπου σηκωνόμουν να πάω κι εκείνος έτρωγε “κρυφά” κάποιο γλυκάκι. Όλοι γελούσαμε όταν επέστρεφα.

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ισχύει κάτι από όσα ακούγονται για το τέλος του. Ήταν βαθύτατα πληγωμένος γιατί τον πρόδωσαν άνθρωποι που τους εμπιστεύτηκε. Ο Μιχάλης ήταν πολύ γενναιόδωρος. Δεν υπολόγιζε που έδινε ρούχα, φορέματα κλπ. Εμπιστευόταν απόλυτα τους γύρω του, δεν ασκούσε έλεγχο ούτε στα οικονομικά του, ούτε στις συναλλαγές του. Ήταν καλλιτέχνης κι όχι επιχειρηματίας. Η πτώση του ήρθε εξαιτίας της γενναιοδωρίας του και της εμπιστοσύνης του προς τους ανθρώπους. Εκεί του έλεγα να προσέχει ποιους θα κρατήσει δίπλα του και ποιους θα διώξει… Αυτό ήταν το έντονο σημείο αιχμής μας.

Το χιούμορ του κι η πλάκα του παρέμεναν. Δεν υπήρχε φορά που να μην τον “πείραζα” με τα αστεία μου και να μην το απολάμβανε. Πριν λίγες μέρες έκανε χιούμορ και περιέγραφε πως όλος ο κόσμος τον ξέρει ως “κύριο Αρκουδέα” εξαιτίας μου και γελούσαμε. Είχε πάει στην Αμερική, σε μια επίδειξη στο Μανχάταν κι όταν τον πήρε ένας ταξιτζής του είπε: “-Α, είστε ο κύριος Αρκουδέας; Σας ξέρω από την κυρία Κορομηλά!” Προκαλούσε τα πειράγματά μου. Eίχε χιούμορ. Όσο ήμουν διακοπές μιλούσαμε συνέχεια. Για κάποιο λόγο εκείνος δεν ήθελε να έρθει φέτος στη Μύκονο. Ήθελε να πάμε αλλού… Μου έλεγε βρες εσύ πού θα με πας! Τα προβλήματα που βγήκαν και γράφτηκαν ότι είχε τελευταία, υπήρχαν εδώ και καιρό.

Αυτό που θέλω να πω τελευταία είναι ότι πρέπει να σεβόμαστε έναν άνθρωπο όταν φεύγει. Και να μη μιλάμε αν δεν ξέρουμε…”

Η Ρούλα χθες τον αποχαιρέτησε με ένα μήνυμα στο Facebook και του αφιέρωσε ένα τραγούδι του Αντώνη Ρέμου. Συγκεκριμένα έγραψε: “Aγαπημένε μου! ” Ολοι αυτοί που σε πικράνανε απο ψηλά αν τους κοιτάξεις θα σου φανούν τόσο ασήμαντοι που στη στιγμή θα τους ξεχάσεις….”