Σίσσυ Χρηστίδου: «Δεν είμαστε μπανανία – Είμαστε δημοκρατική χώρα»

Ο βανδαλισμός έργων τέχνης στην Εθνική Πινακοθήκη από τον βουλευτή της «Νίκης», Νίκο Παπαδόπουλο, άνοιξε μια έντονη συζήτηση γύρω από την ελευθερία της Τέχνης και τα όριά της. Στην εκπομπή «Χαμογέλα και Πάλι», η Σίσσυ Χρηστίδου και ο Νίκος Συρίγος διασταύρωσαν τις απόψεις τους, αναλύοντας τόσο την καταδικαστέα πράξη του βανδαλισμού όσο και το περιεχόμενο των έργων.

Η Σίσσυ Χρηστίδου τόνισε πως η πράξη του βανδαλισμού δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή σε μια δημοκρατική κοινωνία, όμως έθεσε ερωτήματα σχετικά με την ευθύνη της Τέχνης απέναντι στο κοινό αίσθημα. Αναρωτήθηκε αν υπάρχει κάποια διαδικασία ελέγχου πριν από την έκθεση ενός έργου και κατά πόσο η ελευθερία της Τέχνης είναι απόλυτη.

«Όλο αυτό που έκανε ο κ. Παπαδόπουλος δυστυχώς βάζει πρώτο στον σχολιασμό αυτό. Δεν μπορείς να αποδεχθείς έναν βανδαλισμό, δεν είμαστε Μπανανία. Είμαστε δημοκρατική χώρα που πρέπει να σεβόμαστε τους χώρους και να ακολουθούμε τις νόμιμες διαδικασίες για ό,τι κι αν θέλουμε να κάνουμε.

Όμως, ακούμε όλες αυτές τις ημέρες για τον σεβασμό απέναντι στην Τέχνη και δεν αντιλαμβάνομαι με ποιον τρόπο απαλλάσσεται η Τέχνη στον σεβασμό που πρέπει να δείχνει στο κοινό αίσθημα…

Δεν ερευνάται το έργο ενός καλλιτέχνη πριν φιλοξενηθεί το έργο του στην Εθνική Πινακοθήκη; Δεν θα έπρεπε να παίζει ρόλο; Δεν είναι η ουσία στον βανδαλισμό, είναι κατάπτυστος, είναι κατακριτεό, κανένας δεν μπορεί με αυτόν τον τρόπο να εκφράζει τον θυμό του. Αλλά για εμένα το ζήτημα εδώ είναι το περιεχόμενο αυτής της Τέχνης και πώς ορίζεται η Τέχνη. Κι αφού έχει κατοχυρωθεί η ελευθερία της Τέχνης από το Σύνταγμα, τι όριο μπορεί να μπει. Γιατί όλα τα υπόλοιπα έχουν οριοθετηθεί».

«Από τη στιγμή που μπαίνει το «αρκεί», δεν υπάρχει απόλυτη ελευθερία της Τέχνης. Όταν μας λέτε μόνος σας ότι αν προσβάλλει ο καλλιτέχνης ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, αυτό μπορεί να προσφύγει, για ποια ελευθερία μιλάμε;

Η αλήθεια είναι ότι αν αφαιρεθεί η ελευθερία από την Τέχνη, μετά ανοίγει μία πόρτα επικίνδυνη για να απαγορευτεί και να λογοκρίνεται η κάθε Τέχνη, αλλά όταν σε μία ελληνορθόδοξη χώρα και στην Εθνική της Πινακοθήκη φιλοξενούνται έργα, τα οποία κατά τη γνώμη μου χλευάζουν τους ανθρώπους που εγώ θα προσκυνήσω για να ζητήσω τη βοήθεια, τη θεραπεία και να κάνω την προσευχή μου είναι μια οριακή γραμμή, που δεν μπορεί η Πινακοθήκη του έθνους να μην υπολογίσει» ανέφερε η Σίσσυ Χρηστίδου.

«Στην εποχή του πολιτικά ορθού που όλοι λογοκρινόμαστε, που όλοι σκεφτόμαστε τα συναισθήματα των άλλων και να μην τους προσβάλλουμε… Ακόμα και στην τέχνη του θεάτρου έχουν μπει αυτά τα όρια. Δεν υπάρχει πια η σάτιρα με τον τρόπου που υπήρχε… Δεν γίνεται να συζητάμε αν έχει σατιρίσει ο Σεφερλής το Nemo και να γίνεται χαμός και να μένει αυτό ασχολίαστο» συμπλήρωσε η παρουσιάστρια.

«Αντιλαμβάνομαι όλον αυτόν τον θόρυβο και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι έχει γίνει δεκανίκι για την αλλαγή της ατζέντας και βέβαια αναρωτιέμαι πως θα νιώθει εκεί πάνω η Παναγία κι ο Χριστός όταν βλέπει να την «υπερασπίζονται» όλοι αυτοί οι φασίστες» σχολίασε ο Νίκος Συρίγος.

Η Σίσσυ Χρηστίδου αντέδρασε λέγοντας: «Σε παρακαλώ μην μας βάζεις στο ίδιο καλάθι. Υπάρχουν άνθρωποι που την υπερασπίζονται και δεν είναι φασίστες. Ας μην τσουβαλιάζουμε. Από την αρχή θέλησα να διαφοροποιηθώ από αυτόν τον βανδαλισμό».

«Δεν βάζω κανέναν στο ίδιο καζάνι. Μιλάω για τους συγκεκριμένους» είπε στο τέλος ο Νίκος Συρίγος ξεκαθαρίζοντας τη θέση του.

Ο διάλογος κατέληξε στο δίλημμα μεταξύ ελευθερίας της έκφρασης και σεβασμού στο θρησκευτικό συναίσθημα, αφήνοντας ανοιχτά ερωτήματα για το πώς ορίζονται τα όρια της Τέχνης στη δημόσια σφαίρα.