“Σπίτι δίχως Γιάννη προκοπή δεν κάνει” – Την τιμητική τους έχουν σήμερα οι Γιάννηδες

Σπίτι χωρίς Γιάννη, προκοπή δεν κάνει

Γιάννης και του Θεού η χάρη

Όχι Γιάννης, Γιαννάκης

Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει

Τα καλά του Γιάννη τα θέλουμε, τον Γιάννη δεν τον θέλουμε

Πότε ο Γιάννης δεν μπορεί, πότε ο κώλος τον πονεί

Φοβάται ο Γιάννης το θεριό, και το θεριό το Γιάννη

Σαράντα πέντε Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση

Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα

Γιάννη είχα, Γιάννη έχω κι αν ποτέ μου θα χηρέψω, πάλι Γιάννη θα γυρέψω!

Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω

Αν είχαν οι Γιάννηδες γνώση, θα μας δάνειζαν καμπόση!

Τρέξε Γιάννη γύρευε και Νικολό καρτέρει. Ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τονε βγάλαμε

Άλλη καμιά δε γέννησε μόνο η Μαριώ το Γιάννη

Κάνε Γιάννο μ’ τη δουλειά σου, κι ύστερα και πάλι θεια σου.

Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι

Ούτε ποτέ χαρά’ς το Γιάννη, ούτε τώρα’ς τα παιδιά του

Κατά το μαστρο-Γιάννη και τα κοπέλια του

Οπου γάμος και τραπέζι και ο Γιαννάκης εις τη μέση

Ολη μέρα καλογιάννη και το βράδυ κακογιάννη

Πιάσ’ το Γιάννη τον άπιαστο

Ο Γιάννης ο σπανός μας λείπει

Ο Γιάννης καβάλα στ’ άλογο και τ’ άλογο αραδούσε

Οπου ακούς Μαρία και Γιάννη βάλε ψάρια στο τηγάνι

Εξω Γιάννης μέσα Σουλεϊμάνης

Ολα τα φαγιά του Γιάννη

Ολοι μιλούν για τ’ άρματα και ο Γιάννης για την πίτα

Σέρνει ο Γιάννης το Γιαννάκη, κι η Γιαννάκαινα το Γιάννη

Ποιος κλάνει; Τον Γιάννη ρώτα

Ο Αλής γίνεται Γιάννης, κι η όρνιθα κταπόδι

Ισα Γιάννης ίσα Χασάνης

Από το Γιάννη ως το Λιό, τύφλα να ‘χουνε και οι δυο

Αλλη καμιά δε γέννησε, μόνο η Μαριώ τον Γιάννη

Ξέρ’ ο Γιάννης τ’ έχ’ς τον τορβά του

Γύρευ’ αγά μου τη δουλειά σου κι ο Γιάννης δεν είναι για χαράτζι

Κόψε ξύλο κάμε Αντώνη
κι από πλάτανο Μανώλη
κι αν ρωτάς και για τον Γιάννη,
ό,τι ξύλο κόψεις κάνει.