Στην αγωνία αυτού του τόπου για ζωή…

13/02/2012

…στα παιδιά και τους εργάτες,στους πολίτες, στους οπλίτες, στα πλακάτ και τη σκανδάλη που χτυπά…

Η πλατεία ήταν γεμάτη.
Πάλι ήταν γεμάτη.
Δε φαντάζεσαι πόσο κόσμο είχε. Κάθε ηλικίας.
Κατά τις 5 και ακούστηκε ο πρώτος κρότος. Δάκρυα.
Η πλατεία γέμισε δάκρυα.
Μια ελαφρά οπισθοχώρηση έδωσε μια κίνηση του πλήθους προς την Ερμού.
Στις 6 οι κρότοι πολλαπλασιάστηκαν.
«Βάλτε μάσκες, πετάνε πολλά δακρυγόνα οι πούστηδες, χωρίς λόγο». Μου το ‘πε μια γυναίκα στην ηλικία της μάνας μου.
Δάκρυα. Αυτή τη φορά περισσότερα. Αυτή τη φορά με τσούξιμο στα μάτια.
«Μη φεύγετε, ρε….Πού πάτε;».
Ο κόσμος παραμίλαγε, έβριζε, φώναζε συνθήματα, έτρεχε, έστεκε ακλόνητος, πιανόταν χέρι χέρι, άπλωνε Maalox γύρω από τα μάτια, κάπνιζε…
Μια γροθιά.
Μας νιώθεις;
Ενωμένοι αλλά αδύναμοι.
Η ρήψη των δακρυγόνων έγινε εντατική.
Τα ΜΑΤ έχουν την εξουσία αυτή τη στιγμή. Αυτά τα μπάσταρδα 20χρονα με το μυαλό στο «ΝΤΟΥ!». Αυτοί οι χειριστές του γκλόπ. Οι αντίπαλοι μας. Λες κι αυτοί δε θα πληρώνονται με 480 ευρώ από αύριο.
Καπνός, δάκρυα στα μάτια, ξερόβηχας και φτέρνισμα.
Υποχώρηση.
Κόσμος στη Νίκης και στη Βουλής.
Τα ΜΑΤ μια πλησιάζουν και μια αποχωρούν. Να μας τρομάξουν θέλουν.
Φωτιές σε κάδους.
Άνθρωποι από 10 μέχρι 100 χρονών.
Όλους μας αφορά.
Φτάνει ο Μίκης και ο Γλέζος.
Σηκώθηκαν από τους καναπέδες τους και ήρθαν.
Εκείνοι ήρθαν. Διακινδύνεψαν.
Όλους μας αφορά.
Μπαίνουν στη Βουλή. Θέλουν να είναι παρόντες στην ψηφοφορία.
Έξω γίνεται το «σώσε».
Φωτιές και μάχη. «Εμφύλιος», ψιθυρίζω. Κάπως έτσι πρέπει να είναι.
Κτίρια παραδομένα στις φλόγες.
Ο Μαυρίκος του ΚΚΕ το μεσημέρι εκσφενδόνισε τον ογκώδη τόμο του μνημονίου στα υπουργικά έδρανα. Μου «στέλνουν» εικόνα. Χαμόγελο αισιοδοξίας. Ανθρωπιά. Ο Μαυρίκος εξέφρασε το λαό με αυτήν την κίνηση.
Τα ΜΑΤ σαν εξολοθρευτές σπείρουν τον πανικό και τον τρόμο στα στενά της Ερμού.
Δεν αφήνουν ψυχή να περάσει.
Ο Καρατζαφέρης αποχωρεί. Οι ομιλίες όλων ακούγονται παράφωνες.
Καίγονται τράπεζες, καφετέριες, σινεμά. Καίγεται το «Αττικόν». Το σινεμά που αγκαλιά είδαμε το «Paris je t’aime», του Γούντι Άλεν.
Φτάνει η σειρά του Παπαδήμου. Είναι ψυχρός στο πρόσωπο μα τα χέρια του τρέμουν. Φαίνεται. Το βλέπω. Ξέρει τι υπογράφει. Όλοι μας ξέρουμε. Γι’ αυτό το τρέμουλο του Πρωθυπουργού διαδηλώνουμε.
Τα ΜΑΤ πλακώνονται με τους κουκουλοφόρους. «Πλιάτσικο» λένε τα κανάλια.
Η ψηφοφορία αρχίζει.
Ακούγονται «Όχι» απρόσμενα. Ακούγονται «Ναι» αδικαιολόγητα. «Ναι σε όλα».
Η εικόνα από το κέντρο είναι μαύρη. Καπνός και φλόγες. Λεηλατημένο τοπίο.
Η χώρα καταδικάστηκε. Θετικό το αποτέλεσμα. Διαγραφές στα κόμματα.
Ο Άδωνις και ο Βορίδης διαγράφονται.
Τα φασιστάκια δεν αφήνουν τη θέση που γράπωσαν επουδενί.
Αίσχος.
Τη χώρα μας κυβερνάν απάνθρωποι. Ο Παπουτσής μιλά για τους κουκουλοφόρους στις κάμερες εξοργισμένος. Ο Παπανδρέου σταυροπόδι στη Βουλή με μία έκφραση ευημερίας αναφώνησε πριν λίγο «Ναι σε όλα». Ο Σαμαράς εκβίασε και εν τέλει έμεινε με καμιά εξηνταριά έδρες. Χωρίς κόμπο στο λαιμό. Δεν φαίνονται πιεσμένοι.
Η κατάσταση είναι μπαρουτιασμένη.
Βρωμά.
Στον Alpha παίζει η εκπομπή της Γερμανού και στο Star ελληνική ταινία.
ΦΤΟΥ στα μούτρα σας. Ξευτίλες.
Η γερμανική μπότα ηχεί να πατά γερά στον κρόταφο του λυγισμένου κρανίου μας και η Μανωλίδου λέει τις απόψεις της για το ερωτικό τραγούδι.
Η πλατεία ήταν γεμάτη…
Όλο το βράδυ ήταν γεμάτη…από συντρόφους οικοδόμους, φοιτητές…
Καλό κουράγιο σύντροφοι. Καλή δύναμη. Καλή συνέχεια.