Tα καλύτερα πράγματα σε αυτή τη ζωή θέλουν κυνήγι – Οι ωραιότερες σχέσεις θέλουν ασφάλεια | EDIT

19/09/2019

Σε αυτή τη χώρα δουλεύουμε πραγματικά πολύ. Παλεύουμε υπέρμετρα, είμαστε πανέξυπνοι και αρκετά δημιουργικοί.

Που το χάνουμε; Θα σου πω!

Μεταπολεμικά σύνδρομα!

Κουτσομπολιό. Αυτή η μάστιγα.

Να πεθάνει η κατσίκα του διπλανού και τα σχετικά!

Χαλάμε φαιά ουσία. Επειδή όμως το κάνεις εσύ (είτε το παραδέχεσαι είτε όχι), δεν σημαίνει ότι το κάνουν όλοι.

Αν καταναλώναμε την ενέργεια μας, αναρωτιέμαι, σε όσα πραγματικά αξίζουν, πως θα ήμασταν;

Σκέφτομαι πολλές φορές τι κάνουν οι ξένοι και είναι – ή τουλάχιστον φαίνονται- πιο ευτυχισμένοι. Άπειρες στιγμές τα καλοκαίρια τους παρατηρώ με μανία.

Δεν ασχολούνται με κανέναν γύρω τους.

Χαμογελούν περισσότερο.

Δεν σχολιάζουν. Ταξιδεύουν πολύ. Παίζουν με τα παιδιά τους. Δεν ασχολούνται τόσο με την εμφάνιση τους. Δεν τους νοιάζει.

Διαβάζουν τα βιβλία τους. Απολαμβάνουν το φαγητό τους στη θάλασσα και συμπεριφέρονται σαν να είναι μόνοι τους πάνω στον πλανήτη.

Δεν ενοχλούν και δεν ενοχλούνται.

Εμείς, εν αντιθέσει, είμαστε σαν κινητές περιστρεφόμενες κάμερες!

Προτιμούσα πάντα τα ήρεμα μέρη για καφέ, φαγητό, μπάνιο. Και στα πιο μοναχικά θα έλεγα φωναχτά ΝΑΙ! Γιατί;

Παρόλο που είμαι τρομερά κοινωνική και φιλική και πολλοί μπορεί να νομίζουν πως με ξέρουν…. δεν έχω καμία σχέση με αυτό που ίσως έχετε στο μυαλό σας όσοι ενδεχομένως να με γνωρίζετε! Μπορεί να μιλώ πολύ και να είμαι χαμογελαστή, αυθόρμητη, οξύθυμη, χαβαλές, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου είμαι σκεπτική, μελαγχολική και τρομερά ευαίσθητη! Αν ρωτήσεις τους “φίλους” μου θα σου πουν “δυναμική” και “δυνατή”. Από που αντλώ άραγε εγώ αυτή τη δύναμη;

Tι ανάγκες έχω; Eίμαι καλά;

Πόσες πληροφορίες έχουν φτάσει στα αυτιά μου και δεν μίλησα ποτέ!

Χώρισες; Mε ρώτησε πρόσφατα ένας άνθρωπος στο δρόμο που ανάθεμα αν θυμάμαι το όνομα του! Ανάθεμα αν τον έχω δει τρεις φορές στη ζωή μου! Δηλαδή για ποιον λόγο ακριβώς θα πρέπει να ξέρεις εσύ τι κάνω εγώ ρε φίλε στην προσωπική μου ζωή; Tι σε αφορά; H πληροφορία αυτή γιατί θα πρέπει να σου γνωστοποιηθεί; Λίγες ημέρες μετά με ρώτησε και μια γνωστή. Πόσο πιο ωραία θα ήταν να μάθεις αν είμαι καλά στην υγεία μου. Αυτό δεν σε αφορά μάλλον.

Βγήκα δύο φορές μέσα σε μια εβδομάδα για πολύ συγκεκριμένους λόγους, σε μέρη με αρκετό κόσμο και δέχτηκα ερωτήσεις τέτοιου τύπου, που αφενός με σύγχυσαν και αφετέρου με προβλημάτισαν, για πολλοστή φορά!

Χτες ήρθε “φίλη” μου να μου πει ότι με υπερασπίστηκε σε κουτσομπολιό συν τοις άλλοις (χαχαχ).

Κλεισμένη όλη μέρα στη δουλειά μου με 14 και 15 ώρες εργασία την ημέρα εδώ και ενάμιση χρόνο (με εξαντλητικά ωράρια και πολλά έκτακτα “θέματα” που έπρεπε να λύσω) και κάποιος ασχολήθηκε και μαζί μου, όχι για να δει τι κάνω αλλά για να δει…. “τι κάνω”!

Να πει τι; Να με κουτσομπολέψει…;

Έπρεπε να την ευχαριστήσω; Δεν ρώτησα καν τι ειπώθηκε και από ποιον! Δεν με αφορά. Το ξεπέρασα εδώ και χρόνια αυτό το προβληματικό σκεπτικό. Το άφησα πίσω!

Eπίσης, επέλεξε, να μου αναφέρει, ότι κάποιος είπε, ότι είπα, ότι είπε, ότι είπαμε, ότι είπαν (χαχαχαχχ). Και εκείνη τον πίστεψε! Αλλά ήρθε να μου το αναφέρει!

Είναι φίλη μου; Ήταν ποτέ αναρωτιέμαι μετά από όλο αυτό; Εσύ τι πιστεύεις;

Παλιότερα είπα σε φίλη γιατί μου λες ψέματα και η απάντηση ήταν δεν σου λέω αλλά θα συνεχίσω να σου λέω, άλλα των άλλων, όποτε χρειαστεί, γιατί βολεύεται μια τρίτη φίλη που κάτι έχει και δεν το λέει! Είναι και οι άντρες έτσι ρε παιδιά;

Αστείο;

Από τη στιγμή που σταμάτησα να έχω δίπλα μου τέτοιες συμπεριφορές άρχισε να αλλάζει η ζωή μου!

Τι κάνει η Τασία. Με ποιον κοιμάται η Μαρία. Τι είπε η Βούλα… Πως βρήκε τη δουλειά ο Βαγγέλης , τι μαγείρεψε ο Νίκος, γιατί αρρώστησε η Κική και δώστου!

ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ δεν μπόρεσα να μπω σε αυτή τη λογική! To μόνο που ΠΑΝΤΑ με ενοχλούσε και το έδειχνα, είτε με λάθος, είτε με σωστό τρόπο, ήταν να με αφήνουν οι δικοί μου άνθρωποι στην άκρη.

Να μην με αγαπούν όπως εγώ. Είχα πάντα θέματα με το “λίγο”. Αυτό, μου δημιουργούσε άσχημα συναισθήματα. Κυρίως Ανασφάλεια. Και οι σχέσεις με ανασφάλεια δεν επιβιώνουν!

Ποτέ δεν ασχολήθηκα στη ζωή μου με τις ζωές των άλλων και οι άνθρωποι που πραγματικά με ξέρουν και σε ξέρουν, σίγουρα ξέρουν! Aπορώ, μάλιστα πολλές φορές, πως μπορεί να εμπλέκεται ο οποιοσδήποτε σε τέτοιες κατινοκαταστάσεις, όντας αποστασιοποιημένος εσκεμμένα και ηθελημένα από όλους και από όλα! Παραιτήθηκα από δουλειά λόγω αυτής της λογικής. Εγκατέλειψα φίλους λόγω αυτής της λογικής και αποστασιοποιήθηκα από γνωστούς λόγω αυτής της λογικής. Και εσύ έρχεσαι να μου πεις μετά από 7 μήνες μηδαμινής επικοινωνίας, τι;

Αναρωτήθηκες ποτέ πως είμαι; Έδειξες κανένα ουσιαστικό ενδιαφέρον και δεν το θυμάμαι; Μήπως αποστασιοποιήθηκες πολύ πριν ζητήσεις και τα ρέστα; Αν σου μιλήσω θα ακούσεις; Aν ήθελες να ακούσεις γιατί δεν το έκανες τόσο καιρό;

Συμβαίνει…. αλλάζουνε οι άνθρωποι, αλλάξαμε και εμείς!

ΣHMEΙΩΣΗ: Aυτοί οι φίλοι δεν είναι πια φίλοι. Ίσως κάποτε.

Δεν υπάρχουν στη ζωή σου, αλλά έρχονται με υφάκι να στην πουν! Τους βλέπεις να υπερασπίζονται άλλους φίλους και να διεκδικούν σθεναρά για αυτούς τους άλλους και εσύ πέφτεις αυτόματα στην παγίδα να συγκρίνεις, να κρίνεις, να στεναχωρηθείς. Όταν το πεις θα είσαι με μαθηματική ακρίβεια, τρελός, υπερβολικός, επικριτικός και όλα τα -ικός…

Δεν θα το παραδεχτούν ποτέ! Απλά αδιαφορείς και κάνεις τις σωστές επιλογές!

Αν πεθάνεις αύριο βέβαια, θα είναι πάνω από το φέρετρο και θα κλαίνε!

Στη δύσκολη σου, εκείνοι ή οι γύρω φίλοι “πετούσαν αλεξίπτωτο”! Αλλά αυτό είναι επιτρεπτό! Γιατί; Γιατί έτσι βολεύονται! Και όσο κανείς δεν τους ξεβολεύει περνούν ωραία στην στρατόσφαιρα τους! Ο περίεργος βέβαια θα είσαι πάντα εσύ!

Και αν σου συμβαίνει κάτι τραγικό και δεν το πεις, σου λένε γιατί δεν το είπες! Τα δικά τους βέβαια θα τα πουν στους πραγματικούς φίλους!

Ασχοληθείτε με την καμπούρα σας και αφήστε τους γύρω σας!

Και οι γύρω γύρω, ασχοληθείτε με τα σπίτια σας και τις ζωές σας!

Όσο περνούν τα χρόνια οι προτεραιότητες και τα δεδομένα αλλάζουν και αυτό δεν είναι κακό. Κακό είναι να μην το καταλαβαίνουμε!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: αν δεν έχει κάποιος τα κότσια να έρθει μπροστά στη μούρη σας και να πει το οτιδήποτε, μην ασχολείστε και μην πιστεύετε κανέναν! Και αν αυτός ο κάποιος, που θα σου μεταφέρει την όποια πληροφορία, δεν έχει τα κότσια (όντας φίλος σου) να σε υπερασπιστεί και να ξεβρακώσει τον όποιο καλοθελητή μπροστά σου, τότε απλά δεν είναι φίλος σου! Πως δίνεις το δικαίωμα σε κάποιον να αναφερθεί σε έναν φίλο σου αληθινό και πραγματικό και να σου μεταφέρει ότι του έρθει στο κεφάλι;

Θα το δεχόσουν για ανθρώπους της οικογένειας σου; Άσε που ο κύκλος θα είναι σίγουρα φαύλος αν δώσεις την παραμικρή βάση!

Για εμένα οι φίλοι είναι οικογένεια… Δεν θα το επέτρεπα ΠΟΤΕ!

Αν χωράς ή όχι στη ζωή κάποιου είναι μετά βεβαιότητος ξεκάθαρο!

Ας γίνουμε περισσότερο ειλικρινείς με τον εαυτό μας αρχικά.

Ας σταματήσουμε να βολευόμαστε σε ψέμματα. Πάντα αγαπούσα το ξεβόλεμα! Με πήγαινε ουσιαστικά παρακάτω! Ότι έκανα ως τώρα στη ζωή μου το έκανα μετά από σκληρές φάσεις ξεβολέματος.

Το ξεβόλεμα δεν είναι επώδυνο. Είναι όμως αυτό το αίσθημα ασφάλειας, που σε κρατάει μέσα στη ζώνη άνεσης σου. Και στους περισσότερους όπως είπαμε δεν αρέσει να ξεβολεύονται. Το πρόβλημα είναι ότι όταν αφήνεις αυτό το φόβο του ξεβολέματος να σου κάνει διαρκώς κουμάντο περιορίζεις τραγικά τον εαυτό σου. Τον περιορίζεις μέσα στην ασφαλή ζώνη της απραξίας και της σιγουριάς σου. Χάνεις όμως έτσι πολλά καλά πράγματα, για την ακρίβεια, χάνεις τα καλύτερα πράγματα.

Τα καλύτερα πράγματα πρέπει να βγεις και να τα κυνηγήσεις, δεν έρχονται να πέσουν στα πόδια σου.

Όλα τα προβλήματα λύνονται μονομιάς αν αποφασίσεις να κάνεις που και που κάτι ασυνήθιστο, κάτι που θα σε ξεβολέψει.

Το ανακάλυψα κι εγώ λίγα μόλις χρόνια πριν, όταν προσπαθούσα να αλλάξω τη ζωή μου. Έμαθα να αποστασιοποιούμαι. Να παρατηρώ αυτό το αίσθημα της στέρησης από τη μία και της απόφασής μου να ξεκόψω από την άλλη. Και όταν το έκανα έπαψα να νιώθω τόσο άσχημα. Στο τέλος, η προηγούμενη κατάσταση, δεν σήμαινε το τέλος του κόσμου. Τόσο απλά.

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν τολμούν ποτέ να βγουν από την τελματώδη ζώνη της σιγουριάς και της ασφάλειας.

Δεν θα εξερευνήσουν ποτέ τι υπάρχει παραπέρα. Η εξερεύνηση όμως αυτή είναι το νόημα του να ζεις, να μεγαλώνεις, να μαθαίνεις. Έτσι λοιπόν, μην αποφεύγεις το ξεβόλεμα. Και για το ξεβόλεμα σου θα κατηγορηθείς!

Μην ανησυχείς! Εσυ ζεις!

Είμαι υπερήφανη για όσα έχω καταφέρει ως τώρα στη ζωή μου. Για τις αποτυχίες μου και τις επιτυχίες. Είμαι όμως πολύ υπερήφανη για αυτό που έχω καταφέρει να είμαι σαν άνθρωπος! Είμαι υπερήφανη για την ψυχή μου! Είμαι υπερήφανη για τις επιλογές μου! Είμαι υπερήφανη για τη ζωή μου!

Αν φύγω αύριο από τη ζωή για τον οποιονδήποτε λόγο, να ξέρετε πως είμαι πραγματικά για μένα πολύ υπερήφανη!

Υγεία… μόνο!

Τα υπόλοιπα είναι στο χέρι μας!

Υ.Γ.Φιλία ονομάζεται η πλατωνική σχέση μεταξύ δύο ή περισσότερων ατόμων του ίδιου ή και διαφορετικού φύλου, με κύριο χαρακτηριστικό την αμοιβαία πλατωνική αφοσίωση και κατανόηση, χωρίς να υπάρχει συμφέρον, κίνητρο ή ανώτερος στόχος. Είναι να εμπιστεύεται ο ένας τον άλλον, και να είναι ειλικρινείς μεταξύ τους. Η φιλία δεν καθορίζεται από την φυλή, το χρώμα και την εθνικότητα.

Η φιλία βοηθάει σημαντικά στην κοινωνικοποίηση των παιδιών και στην ανάπτυξη υγειών σχέσεων στους ενήλικες.Οι φιλίες αρχίζουν να χτίζονται την περίοδο της ενηλικίωσης, συνήθως στην εφηβεία. Παίζει ρόλο στην ανάπτυξη του ατόμου, της προσωπικότητας, της σωματικής και ψυχικής υγείας.

Οι φιλίες είναι γεγονός ότι αποτελούν ένα σημαντικό και αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας. Είναι γνωστό ακόμα ότι η φιλία δεν είναι μια εύκολη ή απλή υπόθεση.

Για πολλούς ανθρώπους το να κάνουν ή να διατηρούν φίλους είναι δύσκολο. Το να έχει κάποιος αληθινούς φίλους, είναι μεγάλη υπόθεση.Είναι και πολύ δύσκολο ειδικότερα στις μέρες μας να βρεις αληθινούς φίλους. Πότε όμως είναι μια φιλία αληθινή, προορισμένη να αντέξει στις τρικυμίες του χρόνου, και πότε είναι απλώς και μόνο μια “παρέα”, που σήμερα είναι και αύριο δε θα είναι; Το βασικό που πρέπει κάποιος να κοιτάξει για να διαχωρίσει αυτές τις δύο καταστάσεις, είναι τα κίνητρα. Σε μια αληθινή φιλία, βρίσκομαι μαζί με τον άλλο άνθρωπο για να μοιραστούμε την ίδια τη ζωή, τις χαρές και τις λύπες της. Ο αληθινός φίλος είναι συνοδοιπόρος μου, όχι μόνο στις εύκολες και ευχάριστες στιγμές, αλλά επίσης στις αναπόφευκτες περιόδους θλίψης και δυσκολίας. Μπορούν να σε παρηγορήσουν στις δύσκολες στιγμές αλλά και να είναι δίπλα σου και στις ευχάριστες στιγμές. Σε μια γνήσια φιλία υπάρχει ο αμοιβαίος σεβασμός, ώστε να υπάρχει ώρα και χώρος για να εκφραστούν όλοι. Είναι όμως παράλληλα έτοιμος να σεβαστεί τις επιλογές μας, έστω και αν διαφωνεί, χωρίς να φύγει από το πλευρό μας. Αντιθέτως όταν μιλάμε για “σκέτη παρέα” τα κίνητρα είναι διαφορετικά. Εδώ δε συναντιόμαστε για να μοιραστούμε τη ζωή στην ολότητά της, αλλά μόνο για να ευχαριστηθούμε κάποια συγκεκριμένα πράγματα, πρόσκαιρα πράγματα, που τυγχάνει να μας αρέσουν και των δύο. Σε τέτοιες σχέσεις γνωρίζουμε κατά βάθος ότι υπάρχουν όρια στο τι μπορούμε να μοιραστούμε με τον άλλο. Όταν πια ο ένας από τους δύο βαρεθεί ή αν προκύψει εν τω μεταξύ κάποια διαφωνία, η “φιλία” αυτή εξανεμίζεται. Καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει το φίλο του και αυτό να το κάνει με πολύ προσοχή γιατί σήμερα σπανίζουν οι αληθινοί φίλοι.Γενικά οι φίλοι είναι πολύ σημαντικοί στη ζωή μας όσο δύσκολο και αν είναι να τους βρεις.

(πηγή https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1)