Τάκης Παπαματθαίου: ”Δεν είμαι κουφιοεγωιστής και ζηλόφθονος. Θαυμάζω τους συναδέλφους μου”

Κρέμασε στον τοίχο το πτυχίο της Νομικής και άφησε μια σίγουρη θέση στην τράπεζα για να βρεθεί στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης, δίπλα στον Κάρολο Κουν. Από τη στιγμή που απαλλάχτηκε από τη βολεμένη καθημερινότητά του δεν σταμάτησε να αλλάζει ρόλους. Ο Τάκης Παπαματθαίου μας δείχνει το πρόσωπο του χωρίς ρόλο, και μας ανοίγει την καρδιά του σε μια συνέντευξη αληθινή και όμορφη. Συνεχίζει στο θέατρο με αμείωτη επιτυχία και μας λέει πως είναι πάντα ερωτευμένος με την ..Ζωή !! Απολαύστε τον !!

Φέτος έχουμε την χαρά να σε συναντήσουμε και ως σκηνοθέτη σε παραστάσεις. Πως αισθάνεσαι για αυτό;

Δεν συμφωνώ με το «σκηνοθέτης». Τι σημαίνει; Θέτω σκηνές; Ο δάσκαλός μου ο Κουν με την χαρακτηριστική άρθρωση έλεγε «Εγώ είμαι παραστασάς» Πολύ σοφό το βρίσκω. Άρα σαν σκηνοθέτης δεν θέτω σκηνές. Υπάρχει και ο σπόρος της δημιουργίας, της διδασκαλίας. Φέτος χάρηκα πάρα πολύ που μου πρότειναν να μπω στο κομμάτι της διδασκαλίας, να πω σε νέα παιδιά την εμπειρία μου, το πώς βλέπω την τέχνη της υποκριτικής

Ως δάσκαλος

Ναι, δάσκαλος. Δεν χρειάζεται να είμαι ένοχος γι’ αυτή τη λέξη

Έχω κάνει όλα τα είδη. Από του υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης μέχρι Επίδαυρο, σε μεγάλα φεστιβάλ στο εξωτερικό, επιθεώρηση, show business και interactive σε νυχτερινά μαγαζιά. 35 χρόνια. Όλα αυτά θα τα δώσω στα νέα παιδιά

Ο τίτλος «δάσκαλος» υφίσταται. Είναι τίτλος ζωής

Τον δέχομαι. Αυτό θέλω να τους πω. Κι αν συμφωνούμε, πάμε

Κι είναι κάτι το οποίο σου άρεσε, άρα θα περιμένουμε κι άλλα.

Ελπίζω και πιστεύω πως ναι

Θεατρικά σε συναντάμε στο θέατρο Κάπα με τον Σπύρο Παπαδόπουλο, σε μια παράσταση που από την πρώτη μέρα της πρεμιέρας, σκίζει

Ναι και χωρίς να είναι μια ιδιαίτερα καλή χρονιά για το θέατρο. Στατιστικά.

Δεν πάνε καλά τα θέατρα

Δεν είναι όμως και πάρα πολλά;

Εννοείται. Ούτε το Λονδίνο δεν έχει τόσα. Απλώς ο καθένας θέλει να εκφραστεί. Έχει κάποια φράγκα και μπορεί να εκφράζεται. Θα του τελειώσουν όμως.

Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας στο θέατρο Κάπα φέτος για τρίτη χρονιά;

Το μυστικό της επιτυχίας δεν μπορεί να στο εξασφαλίσει κανένας, γιατί όλα τα θέατρα, όλοι οι παραγωγοί, όλοι οι σκηνοθέτες θα ξέρανε την συνταγή και θα κάνανε επιτυχίες. Άρα καταλήγουμε στην κρίση του κοινού, την οποία, πολλές φορές, δεν μπορείς να την προβλέψεις. Στην περίπτωσή μας, με σκηνοθέτη τον Σπύρο Παπαδόπουλο, έχει περιφρουρηθεί από απόψεως έμπειρων ηθοποιών και ταλαντούχων νέων και έτυχε να μας ακολουθήσει η κρίση του κοινού. Μας αγκάλιασε ο κόσμος.

Είσαι ένας άνθρωπος που έχεις αυτοπειθαρχία, κοντρόλ, σου αρέσει να ζεις τις στιγμές ή το τώρα ή σκέφτεσαι και όλα αυτά που έρχονται;

Είναι το πώς το χειρίζεται ο καθένας. Το μυαλό του ανθρώπου σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα ζώα, όσο είναι σπουδαίο άλλο τόσο είναι και πολύ. Έχει χάσει το ένστικτό του και γι’ αυτό κυριαρχείται από φανταστικούς φόβους. Το παρελθόν, είναι παρελθόν. Το μέλλον είναι φανταστικό. Δεν υπάρχει. Φοβόμαστε για κάτι μελλοντικό το οποίο δεν υπάρχει. Άρα η πραγματικότητα, η αλήθεια, είναι το τώρα. Αυτό που ζούμε. Και δυστυχώς μπαίνουμε στο τρυπάκι να σκεφτόμαστε το μέλλον και δεν ευχαριστιόμαστε, δεν γευόμαστε το τώρα. Το δώρο που μας συμβαίνει κάθε μέρα. Αυτό είναι το φιλοσοφικό κομμάτι. Ξεκινώ πάντα ενστικτώδη και μετά βάζω την σκέψη, την λογική. Ούτε μόνο η λογική πρέπει να κυριαρχήσει, αλλά ούτε μόνο το αχαλίνωτο ένστικτο. Σίγουρα όταν είμαι σε μια δουλειά και στον επαγγελματικό χώρο, είμαι πολύ οργανωμένος και αυτό πειθαρχημένος.

Σαν Τάκης;

Είμαι περισσότερο με το ένστικτο.

Σε οδηγεί σωστά ή κάνεις λάθη;

Όσες φορές έβαλα με το ζόρι την λογική για να περιφρουρήσω κάποια πράγματα, άρα είχα κάποιο φόβο, έπεσα έξω. Όσες φορές λειτούργησα διαισθητικά με το ένστικτο, ήμουν σωστός. Έτσι απέδειξαν τα μετέπειτα γεγονότα.

Ψέμα ή αλήθεια είναι η επόμενή μου ερώτηση. Είσαι αυτού του κατ’ ανάγκην ψέμα που λέμε στη ζωή μας ή είσαι μόνο της αλήθειας;

Κοιτάζω τον απέναντι στα μάτια και θέλω να με κοιτάζει και αυτός. Γι’ αυτό και δεν είμαι και πολύ της τεχνολογίας με τα μηνύματα και όλα αυτά. Μ’ ενδιαφέρει μόνο η αλήθεια, γιατί θέλω να ξέρει ο άλλος με ποιον έχει να κάνει, όπως κι εγώ θέλω να ξέρω με ποιον έχω να κάνω. Το κρυφτούλι δεν οδηγεί πουθενά. Το έχω δει γύρω μου. Μπορεί κάποιος πονηρά να κερδίζει χώρο και χρόνο. Αλλά στη διάρκεια του χρόνου θα βγει αυτό. Θέλω λοιπόν από την αρχή να ξεκινώ σωστά και να έχω και μπέσα.

Σημαντική λέξη. Προς εξαφάνιση

Και πίστη γενικά. Χωρίς πίστη, δεν γίνεται τίποτα. Ηθοποιός δεν σημαίνει απαραίτητα ποιώ ήθος, αλλά ήθος σημαίνει συμπεριφορά, δηλαδή δημιουργώ συμπεριφορά, δημιουργώ ρόλους, χαρακτήρες. Είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Δεν μπορώ να το πω επάγγελμα. Στην αρχαία Ελλάδα το θέατρο γεννήθηκε από την λατρεία του Θεού Διόνυσου. Ο αρχαίος θεός του θεάτρου είναι ο Διόνυσος. Αυτός που ξέρουμε όλοι. Κάποιοι τον έχουν βάλει ότι είναι και του κρασιού, του μεθυσιού και των οργίων αν θες. Βασικά είναι της έκστασης. Και έκσταση τι είναι στην ουσία; Όταν είναι οι συνθήκες, υπερβαίνουμε τον εαυτό μας, την καθημερινότητά μας.

Κανονικά ο ηθοποιός έπρεπε να είναι ένας ιερέας του θεού Διόνυσου, ο οποίος είναι όμως παπάς με την πραγματική έννοια, γιατί πιστεύει στον θεό. Για να πείσει, να κάνει και το ποίμνιο, το κοινό του να πιστέψει. Αυτό που λέμε επικοινωνία. Κοινωνία που υπάρχει και στην εκκλησία. Αλλά κανονικά είναι πολύ σοβαρή υπόθεση να λέγεσαι ηθοποιός

Δίνεις πράγματα από την ψυχή σου όπως και να είναι οι καταστάσεις;

Πρέπει να δώσεις πολλά πράγματα από την ψυχούλα σου, από το κορμί σου. Κι εγώ και όλοι οι συνάδελφοι έχουμε παίξει και με πυρετό, να έχω παίξει και με χτυπημένο πόδι σε παράσταση με τον Πέτρο Φιλιππίδη που έκανα τον Ερμή και είχα κάτι χορευτικά σε στυλ Mάικλ Τζάκσον. Είχα πάθει θλάση και τα χόρευα, γιατί είχα ξεφύγει από την καθημερινότητά μου

Με πόνο, αλλά δεν το καταλάβαινα εκείνη την ώρα. Μόλις τέλειωνε η παράσταση πόναγε φρικτά. Αυτό το συνειδητοποίησα από πολύ νωρίς. Μπορεί να ακούγεται λίγο ηρωικό, αλλά είναι η αλήθεια. Μόνο έτσι, δεν γίνεται αλλιώς. Τέρμα τώρα, είμαστε εξώφυλλο…. Όλα μέσα στην ματαιοδοξία. Η φιλοδοξία εντάξει, αλλά η ματαιοδοξία είναι λίγο ύποπτο.

Πιστεύεις στα θαύματα;

Ναι, όταν υπάρχει πίστη, γίνονται σίγουρα

Σαν άνθρωπος πιστεύεις;

Πιστεύω πολύ. Όταν πραγματικά το πιστέψεις, αυτό που λέμε «θέλω πολύ». Το «θέλω» πρέπει να έχει μανία και πάθος. Μανία από το αρχαιοελληνικό «μένος»

Εσύ σαν άνθρωπος έχεις μανία και πάθος για ότι κάνεις;

Αν καταπιεστώ, έχω μανίες. Έχω και πάθος,  θα το φτάσω μέχρι τα μπούνια που λένε. Στο απόγειο.

Στην καριέρα σου έχεις κάνει τα πάντα. Έχεις παίξει δράμα, επιθεώρηση, κωμωδία, τραγωδία, μεγάλα θέατρα, μικρά θέατρα. Νιώθω εκστασιασμένη όταν ακούω μια τέτοια καριέρα. Πόσο μάλλον και το κοινό. Πώς είναι να το έχεις ζήσει;

Καταρχήν νιώθω πλούσιος. Όπως είχε πει και ο Ορέστης Μακρής, πρώτα είναι να σε αποδεχθεί το συνάφι το δικό μας. Η οικογένειά μας. Αυτό λοιπόν είχα την ευλογία να το εισπράξω από τα πρώτα μου βήματα. Την αγάπη των συναδέλφων. Παρόλα που είναι ένα ανταγωνιστικό επάγγελμα, παραδεχόμαστε τον καλό, τον ταλαντούχο. Μπορεί να πούμε ότι κάποιος είναι κακό παιδί, αλλά είναι ταλεντάρα. Ο κόσμος μπορεί να μη το γνωρίζει , αλλά έχουμε ένα άξιο κριτήριο μεταξύ μας.

Πήρα αγάπη από το κοινό. Υπάρχει το κοινό που βλέπει μόνο τηλεόραση, ή μόνο θέατρο ή και τα δύο μαζί. Το έχω εισπράξει αυτό και μου αρέσει πολύ. Το κοινό μπορεί να πει αν του αρέσει ή δεν του αρέσει κάποιος. Αλλά δεν μπορεί να κρίνει αν κάποιος είναι καλός ή κακός ηθοποιός. Να μην παρεξηγηθώ. Μην υποβαθμίζουμε την τέχνη-επάγγελμα του ηθοποιού. Έναν μαθηματικό μπορεί να τον κρίνει το κοινό; Όχι. Έναν μουσικό που παίζει κλασική μουσική, μπορεί να τον κρίνει ο πολύς ο κόσμος; Όχι. Γιατί λοιπόν να μπορεί να κρίνει τον ηθοποιό; Δεν μπορεί. Μπορεί να πει «τον πάω, μου αρέσει». Με γεια σου, με χαρά σου. Με τα λόγια μου υπερασπίζομαι το επάγγελμα του ηθοποιού. Όπου έπαιξα και παίζω ήταν από δική μου ανάγκη να πειραματιστώ.

Έτσι ξεκίνησε; Από ανάγκη;

Από ανάγκη, ναι. Γιατί ενώ ξεκίνησα από παιδί παίζοντας Επίδαυρο, αρχαία κωμωδία και αρχαία τραγωδία, στην συνέχεια ήθελα να πειραματιστώ και με την επιθεώρηση. Υπάρχει πολύ δηθενιά στον χώρο μας. Ή δήθεν κουλτούρα ή άκρατος λαϊκισμός. Όχι το λαϊκό, το γνήσιο, το ωραίο, αλλά λαϊκισμός. Σέβομαι το είδος της επιθεώρησης, σε αντίθεση με κάποιους άλλους κουλτουριάρηδες συναδέλφους μου οι οποίοι το περιφρονούν.

Δεν είναι σημαντικό να έχουμε αυτοπεποίθηση;

Το πρώτο. Φυσικά για να έχεις αυτοπεποίθηση, πρέπει να ψαχτείς πάρα πολύ. Έχουμε περάσει όμως κάποια λάθος μηνύματα στα νέα παιδιά. Δηλαδή, δεν μπορείς να είσαι αντιδραστικός, μόνο για να είσαι αντιδραστικός. Αλίμονο στους νέους που δεν αντιδρούν στο παλιό. Αλλά για να αντιδράσεις, πρέπει να το γνωρίσεις, να σκύψεις με ταπεινότητα να το μελετήσεις, να χτυπηθείς μαζί του και μετά, αν θες, το αναιρείς. Αυτό δεν το λέω εγώ, η ιστορία το δείχνει. Ο Πικάσο που έφτασε να κάνει τον κυβισμό, πέρασε την προσωπική του ευαισθησία κι έκανε αυτό το νέο κίνημα που κι αυτό θα γίνει παλιό, ζωγράφιζε, μέχρι δεν θυμάμαι ως ποια ηλικία, όπως ο κλασικός Μιχαήλ Άγγελος. Κατέκτησε το παρελθόν. Δεν το περιφρόνησε εξαρχής από αντίδραση. Όποιος το κάνει αυτό, είναι κομπλεξικός. Είναι αντίδραση για την αντίδραση. Αν το γνωρίσεις όμως το παλιό, μετά μπορείς να το ανατρέψεις, αν έχεις να μας πεις κάτι καινούργιο.

Είσαι ένας άνθρωπος που δεν έχεις το τουπέ του σπουδαίου ηθοποιού, ενώ είσαι. Αυτό πώς το κατάφερες;

Σ’ ευχαριστώ. Μου έχουν πει κάτι παρόμοιο, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να υπάρχει τουπέ. Ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι μαζί με τους συνανθρώπους του. Είμαι εγωιστής με την έννοια ότι πιστεύω στον εαυτό μου. Δεν μπορείς να πορευτείς αλλιώς. Δεν είμαι κουφιοεγωιστής. Δεν είμαι ζηλόφθονος, δεν νιώθω απωθημένα, θαυμάζω τον πολύ καλό συνάδελφο και τον χειροκροτώ. Δεν χρειάζεται να δείξω τουπέ. Ξέρω αν και πόσο αξίζω. Το να έχω ύφος, αν αυτό εννοείς, είναι αστείο, γελοίο.

Όμως υπάρχει. Το έχουν άνθρωποι του χώρου και όχι μόνο. Γενικότερα υπάρχει

Ναι υπάρχει, τι να κάνουμε τώρα. Μπορεί να είσαι και διευθυντής κάπου και να το έχεις. Αλλά δεν χρειάζεται να διεκδικείς ας πούμε το διευθυντηλίκι ή να το απαιτήσεις. Εσύ θα πείσεις τους άλλους ότι είσαι διευθυντής.

Το θέατρο είναι η ζωή σου όλα αυτά τα χρόνια. Έβγαλες λεφτά από το θέατρο;

Πολλά ή λίγα είναι σχετικό. Δεν ήμουν ποτέ υπέρ της κατανάλωσης και των υλικών αγαθών. Έχω κάνει σπατάλες, αλλά δεν ήμουν ποτέ του «Να είχα αυτό το αμάξι…»

Έτσι σε μεγάλωσαν;

Αυτός είναι ο χαρακτήρας μου.

Είσαι συναισθηματικός σαν άνθρωπος;

Είμαι, αλλά δεν είμαι ψευτορομαντικός, μελό, γιατί κι αυτό πολλές φορές μπορεί να είναι ύποπτο. Είμαι πολύ συναισθηματικός. Συγκινούμαι με έναν καθαρό άνθρωπο, καθαρό χαρακτήρα. Μπορεί να βουρκώσω.

Το έχεις πληρώσει αυτό;

Εντάξει δεν θα το πληρώσεις; Αλλά και ο χαρακτήρας δεν αλλάζει, όσες προσπάθειες κι αν κάνουμε. Ή χειροτερεύει ή καλυτερεύει λίγο, αλλά δεν αλλάζει

Πόσο γοητευτικό είναι να έχεις δάσκαλο τον Κάρολο Κουν;

Σπάνια προσωπικότητα, χαρακτήρας, καλλιτέχνης. Αν και το προσωπικότητα μπορεί να μας παραπέμπει σε κάτι το ακαδημαϊκό, κάτι σοφιστικέ, κάτι βαρύγδουπο, φιλοσοφικό. Ο Κουν ήταν ένα σοφό παιδί. Χωρίς να έχει τίποτα δήθεν κουλτουριάρικο. Ήταν επί της ουσίας.

Μεγάλη περιουσία να έχεις δάσκαλο τον Κουν

Βέβαια γιατί το πίστεψα, γιατί πολλοί περάσανε από δίπλα του και δεν πήραν μυρωδιά.

Στην τηλεόραση σε είδαμε σε σειρές. Πρόσφατα είπες ότι δεν πήρες τον ρόλο του Μπονάτσου

Δεν τον αρνήθηκα, απλά τότε έκανα κάτι άλλο.  Οι συνάδελφοί σου πολλές φορές ξεφεύγουν.

Πώς ήταν όλες αυτές οι σειρές στην τηλεόραση;

Ξεκίνησα χωρίς οικονομικό background από την οικογένειά μου. Είχα φύγει από το θέατρο τέχνης μετά τον θάνατο του Κουν, παντρεύτηκα, γεννήθηκε κι ο γιος μου και βρέθηκα σε ένα πέλαγος. Το έκανα με χαρά στην αρχή, αλλά μετά κατάλαβα ότι δεν μου πάει η τηλεόραση. Τα σενάρια είναι ρηχά κι εμένα δεν μ’ ενδιέφεραν ούτε οι φιγούρες ούτε τα εξώφυλλα. Έπρεπε να προσαρμόσω την υποκριτική μου για ν’ αρέσω σε ένα κοινό που ίσως δεν είχε πάει ποτέ στο θέατρο. Γιατί να το πάθουμε; Κι εγώ που το παίζω, κι εσείς που με βλέπετε;

Αυτή την εποχή που η τηλεόραση έχει πάρει έναν κατήφορο σε πολλά πράγματα, αλλά είναι ένα κομμάτι που υπάρχει. Υπάρχουν κάποιες καλές σειρές, Αν σου γινόταν κάποια πρόταση;

Βεβαίως, αν ήταν καλό το σενάριο και όλα ωραία περιφρουρημένα και οι συνθήκες και τα οικονομικά. Γιατί πέρυσι με φώναξαν να πάω στο Mega, αλλά όταν μου ζητάνε να προπληρώσω τον ΦΠΑ στην εφορία, δεν το κάνω αυτό. Να πληρώσω στην εφορία χωρίς να έχω πάρει φράγκο κι αν τα πάρω ποτέ μετά από δυο χρόνια απλά για να παίξω ή να υπάρχω σε μια οθόνη;

Μετάνιωσες που άφησες την τράπεζα για να γίνεις ηθοποιός;

Όχι. Είχα μπει με φοβερό τσατσιλίκι εκεί μέσα αλλά ήμουν καλός γιατί είχα πει πως «Αφού είμαι εδώ, πρέπει να το κάνω με μανία». Αυτό που λέγαμε. Στην πορεία πήγα στο Θέατρο Τέχνης και ήμουν και στη Νομική

Δεν μπορούσες να τα κάνεις παράλληλα;

Όχι δεν συμβιβαζόταν. Ήμουν πρώτο έτος και το έχασα γιατί πήγαμε μια μεγάλη περιοδεία τότε με την Ειρήνη του Αριστοφάνη και τον Οιδίποδα Τύραννο σε Ιταλία, Γερμανία, Ολλανδία, Ελβετία, Βέλγιο. Έπρεπε να πάρω την απόφασή μου και την πήρα.

Πως αισθάνεσαι για τον γιό σου που ακολουθεί τα βήματα σου;

Έχει τελειώσει την σχολή και έχει ταλέντο όπως μου λένε και συνάδελφοι που με παίρνουν τηλέφωνο. Φέτος του συνέβησαν δυο πολύ ωραία πράγματα. Το ένα είναι στον Πυγμαλίωνα στο Πάνθεον και Δευτερότριτα θα παίζει το Άνεσις με την Θάλεια Ματίκα  ένα πολύ ωραίο έργο, «Το στρίψιμο της βίδας»

Ωραίος τίτλος

Εργάρα. Και χαίρομαι που ακούω από συναδέλφους για το πόσο καλό παιδί είναι, τι ταλέντο έχει και τι συνεργάτης είναι.

Τελικά το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει;

Στην αρχή δεν ήθελα να γίνει ηθοποιός. Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Καταρχήν επειδή είναι βιοπορισμός, κάθε έξι μήνες πρέπει να ψάχνεις δουλειά. Γιατί η σεζόν πια στα θέατρα χωρίζεται σε Χειμώνας, Καλοκαίρι. Ή θα έχεις χρήματα και δε θα σε νοιάζει ή θα είναι πάρα πολύ δύσκολα για να κάνεις μια σωστή πορεία και μια καριέρα

Νιώθεις όμως υπερήφανος γι’ αυτό και ειδικά όταν ακούς τέτοια λόγια από συναδέλφους που πραγματικά δεν το έχουν και σε πολύ να πουν και την κακία

Υπάρχουν παντού αυτά.

Σε φλερτάρουν οι γυναίκες; Είσαι ερωτευμένος αυτό τον καιρό; Θα ήθελες να ζήσεις έναν μεγάλο έρωτα, εκτός από αυτούς που έχεις ζήσει;

Δεν ξέρω πόσο σημαντικό είναι το φλερτ. Τα πράγματα σήμερα έχουν γίνει πιο εύκολα εντός εισαγωγικών. Στη γενιά μου για να φλερτάρεις προετοιμαζόσουν για να βγεις έξω, να γίνεις κυνηγός. Τώρα με το ίντερνετ μπορείς να κλείσεις ένα ραντεβού. Τότε ρισκάριζες κι άλλα πράγματα, γιατί δεν υπήρχαν τόσα πολλά μπαράκια, αλλά γινόταν κάθε Σάββατο πάρτυ σε κάποιο σπίτι. Μια σειρά τα κορίτσια και απέναντι τ’ αγόρια. Έπαιζε κάποιος που έκανε τον dj μουσική. Έπρεπε να σηκωθείς εσύ να πας απέναντι που ήταν τα κορίτσια, σε βλέπανε όλοι εν τω μεταξύ και ρωτούσες αν χόρευε ένα μπλουζ. Οπότε ρισκάριζες. Θα με δουν όλοι αν θα φάω χυλόπιτα;

Τώρα δεν υπάρχει αυτό

Άλλες νοστιμιές. Πάντως το φλερτ υπάρχει εύκολα. Δεν θεωρώ πως είναι κάτι ή κολακεύομαι. Μ’ ενδιαφέρει περισσότερο ο έρωτας γιατί αν είσαι ερωτευμένος σου δίνει ζωή.

Άρα είσαι ερωτευμένος με τη ζωή

Ωραία το έθεσες. Τέλειο. Αμφίδρομη σχέση.

Θα μου μιλήσεις για ένα μεγάλο βραβείο που πήρες πριν κάποιους μήνες στην Αμερική;

Θα σταματήσω να είμαι σεμνός γιατί κάποιοι και την σεμνότητα την θεωρούν ύποπτη και  λένε πως παριστάνεις τον σεμνότυφο και πρέπει να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Πριν κάποιους μήνες λοιπόν  πήρα το πρώτο βραβείο σε μια ταινία μικρού μήκους στις Ηνωμένες Πολιτείες στο Σηατλ support acting δηλαδή δεύτερος αντρικός ρόλος όπου είχα να παλέψω με τους δυο άλλους δυο υποψήφιους που είχαν μεγάλη κινηματογραφική εμπειρία. Ο ένας ήταν Πολωνός και ο άλλος Ρώσος. Και παλιότερα πήρα τα θεατρικά βραβεία «Δημήτρης Ψαθάς»

Όμως το πήρε ο δικός μας ο Έλληνας και είμαστε όλοι περήφανοι για εσένα !!

 

Τάκης Παπαματθαίου

Συνέντευξη στην Άννα Τσιάλτα

 

Φωτογραφίες Γιάννης Γκογκοπουλος

Επιμέλεια Μακιγιάζ – Βασιλική Μπεσίου

 

Ευχαριστούμε το Galla Café στην Καισαριανή για την φιλοξενία και την φωτογράφηση