Οι τέσσερις ημέρες που έκαναν πιο φωτεινό το καλοκαίρι

«Και μετά θα αρχίσει η διαδικασία παράδοσής του στο Δημόσιο…» Σ’ αυτήν τη φράση, ακούστηκε από το κοινό ένα επιφώνημα που είχε κάτι από αγωνία και αποδοκιμασία, αλλά ο Ανδρέας Δρακόπουλος, πρόεδρος του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, έσπευσε να καθησυχάσει τους χιλιάδες θεατές οι οποίοι περίμεναν να παρακολουθήσουν τη συναυλία της Ελευθερίας Αρβανιτάκη στο Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος προχθές το βράδυ.

Ο κ. Δρακόπουλος, στη σύντομη ομιλία του από σκηνής, αναφέρθηκε στα επόμενα βήματα, την παράδοση του έργου από την κατασκευαστική κοινοπραξία στο Ιδρυμα, η οποία θα ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη του καλοκαιριού, και μετά τη μετάβαση της διαχείρισης του ΚΠΙΣΝ στο Δημόσιο: «Το έργο είστε εσείς», είπε στο κοινό, «εσείς έχετε τη δύναμη να το κρατήσετε ζωντανό. Σας ανήκει. Αγκαλιάστε το, στηρίξτε το, κι εμείς θα είμαστε από κοντά».

Εν συνεχεία ευχαρίστησε πολλούς από τους ανθρώπους οι οποίοι έβαλαν την ψυχή τους ώστε να γίνει πραγματικότητα, ξεκινώντας φυσικά από τον Ρέντσο Πιάνο –«έναν σπουδαίο αρχιτέκτονα και λάτρη της Ελλάδας», όπως είπε– και, στο τέλος, δήλωσε εξαιρετικά χαρούμενος που το βασικό στοίχημα των ανθρώπων του ΚΠΙΣΝ έχει κερδηθεί. Και αυτό δεν είναι άλλο από την προσέλευση του κόσμου. Περίπου 115.000 άνθρωποι πέρασαν από το ΚΠΙΣΝ στο τετραήμερο εκδηλώσεων που άρχισε την Πέμπτη και ολοκληρώθηκε την Κυριακή. Παρακολούθησαν συναυλίες, εκθέσεις, περιβαλλοντικές και εκπαιδευτικές δράσεις, συζητήσεις, ξεναγήσεις στα νέα κτίρια της Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης.

Ξεχώρισαν η συναυλία της Λόρι Αντερσον και η πρώτη εμφάνιση της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με τα έργα του Γιάννη Χρήστου «Ο πιανίστας» και «Η κυρία με τη στρυχνίνη». Στην κατάμεστη αίθουσα –και με τη φάλαινα-εγκατάσταση του Αλέξανδρου Ψυχούλη να μαγνητίζει τα βλέμματα– η νεοσύστατη Σκηνή της Λυρικής, στην οποία ο Γιώργος Κουμεντάκης έχει το γενικό πρόσταγμα, έδωσε μια πρόγευση από το μέλλον (της) στο ΚΠΙΣΝ.

Η ανθρωπογεωγραφία του τετραημέρου στο Φαληρικό Δέλτα και, κυρίως, η συμπεριφορά του κόσμου και η διάθεσή του θύμιζαν κάτι από το φωτεινό καλοκαίρι του 2004. Το κοινό, από πιτσιρίκια μέχρι ηλικιωμένους, έσπευσε να θαυμάσει ένα έργο πραγματικά σημαντικό, στεκόταν με δέος μπροστά στα κτίρια, περπατούσε στο πάρκο με τα εκατοντάδες δέντρα, βότανα και μυρωδικά, αλλά και κατά μήκος του υδάτινου καναλιού, και πολλοί έμεναν στον χώρο μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Οι σέλφι έσπασαν κάθε ρεκόρ και τα social media πλημμύρισαν φωτογραφίες σχεδόν από κάθε σημείο του ΚΠΙΣΝ.

Αν πρέπει να σταθούμε σε μία αδυναμία που ανέδειξε αυτό το τετραήμερο, είναι ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα πρόσβασης με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ενα πρόβλημα που δεν αφορά τη δωρεά του ΚΠΙΣΝ, αλλά αποτελεί επιτακτικό αίτημα για το οποίο πρέπει να βρουν λύση τα αρμόδια υπουργεία.