Τί ζητάτε από τον άνδρα;;

03/02/2012

Μπορεί αρκετές γυναίκες να παίρνουν όρκο ότι διαθέτουν ένα συγκεκριμένο σημείο στον κόλπο τους, που “πυροδοτεί” τον οργασμό τους, όμως μια νέα επιστημονική επανεκτίμηση όλων των σχετικών σεξουαλικών ερευνών αδυνατεί να το πιστοποιήσει.

60 χρόνια ερευνών κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η επιστήμη δεν μπορεί, τουλάχιστον με τις μέχρι τώρα τεχνολογικές και διαγνωστικές δυνατότητές της, να εντοπίσει ένα τέτοιο “σημείο G”.
Η ομάδα των Αμερικανών και Ισραηλινών ερευνητών, που παρουσίασαν τα πορίσματά τους στο περιοδικό σεξουαλικής ιατρικής “Journal of Sexual Medicine”, ανέλυσαν 96 μελέτες πάνω στο επίμαχο ζήτημα, οι οποίες, μεταξύ άλλων, περιλάμβαναν απαντήσεις σε ερωτηματολόγια, ακτινογραφίες, υπερήχους, βιοψίες κλπ. Τελικά δεν βρήκαν τίποτε που αποδεδειγμένα να δικαιολογεί την πίστη ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη οργασμική περιοχή στο εσωτερικό του κόλπου.
“Χωρίς αμφιβολία, δεν υπάρχει μια διακριτή ανατομική οντότητα που λέγεται σημείο G”, δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας ουρολόγος Αμιτσάι Κιλτσέφσκι του νοσοκομείου Γιέιλ-Νιου Χέιβεν του Κοντέκτικατ, σύμφωνα με το Live Science. Παραδέχτηκε, πάντως, ότι το συμπέρασμα αυτό δεν είναι “1.000% οριστικό”, αφήνοντας ανοικτή μια μικρή δυνατότητα, κάποια στιγμή στο μέλλον, κάποιοι άλλοι επιστήμονες να ανακαλύψουν κάτι που τόσοι ερευνητές απέτυχαν να βρουν ως τώρα. Όμως, θα πρέπει να έχουν μια άλλη τεχνολογία για κάτι τέτοιο, όπως είπε.
Το σημείο G ονομάστηκε από το αρχικό γράμμα του επιθέτου του γιατρού Έρνστ Γκράφενμπερκ (Grafenberg), ο οποίος το 1950 περιέγραψε για πρώτη φορά μια περιοχή πλάτους ενός έως δύο εκατοστών στο τοίχωμα του κόλπου, η οποία είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στον σεξουαλικό ερεθισμό.
Έκτοτε οι γιατροί βάλθηκαν να επιβεβαιώσουν αν όντως υπάρχει αυτή η περιοχή, η οποία υποτίθεται ότι βρίσκεται λίγα εκατοστά μετά το άνοιγμα του κόλπου. Πριν τον δρα Γκράφενμπεργκ, μια ανάλογη ερωτογενή ζώνη είχαν περιγράψει, στον 11ο αιώνα, οι συγγραφείς των μεσαιωνικών ινδικών κειμένων “Καμασάστρα” και “Τζαγιαμανγκάλα”. Όμως η σύγχρονη έρευνα περιέπεσε σε σύγχυση. Οι περισσότερες γυναίκες που ρωτήθηκαν μάλλον πιστεύουν ότι υπάρχει πράγματι ένα τέτοιο σημείο, όμως αρκετές από αυτές δήλωσαν ότι δεν μπορούν να το προσδιορίσουν τοπικά.
Οι επιστήμονες προσπάθησαν να το εντοπίσουν από ανατομική άποψη, κάνοντας βιοψίες σε δείγματα ιστών από την περιοχή του κόλπου. Σε κάποιες περιπτώσεις συμπέραναν ότι υπάρχουν περισσότερες νευρικές απολήξεις εκεί όπου υποτίθεται ότι υπάρχει το σημείο G, σε σχέση με άλλες περιοχές των τοιχωμάτων του κόλπου. Όμως, άλλες έρευνες δεν βρήκαν κάτι ανάλογο, ενώ επιπλέον, σύμφωνα με τους ερευνητές, η βιολογική ευαισθησία στο ανθρώπινο σώμα δεν είναι θέμα μόνο του αριθμού των απολήξεων των νεύρων.
Μια έρευνα με υπερήχους, το 2008, συμπέρανε ότι σε ένα σημείο ο γυναικείος κόλπος έχει πιο παχύ ιστό, περίπου εκεί όπου ορισμένες γυναίκες εντοπίζουν το σημείο G. Όμως, οι περισσότερες σχετικές έρευνες με υπέρηχους και άλλες απεικονιστικές μεθόδους δεν κατάφεραν να φθάσουν σε ανάλογο εύρημα.
“Οι γυναίκες που δεν μπορούν να φθάσουν σε κολπικό οργασμό, δεν έχουν κάτι λάθος στο σώμα τους”, δήλωσε ο Αμ. Κιλτσέφσκι. Ταυτόχρονα, όμως, τόνισε ότι ούτε είναι τρελές οι γυναίκες που αισθάνονται ένα σημείο G. “Αυτό μάλλον που νιώθουν, είναι μια προέκταση της κλειτορίδας τους”, εκτιμά.
Από την άλλη, ο καθηγητής ψυχολογίας του πανεπιστημίου Ράτγκερς Μπάρι Κομισάρουκ, επικεφαλής μιας νέας έρευνας που μελέτησε με λειτουργική μαγνητική απεικόνιση (fMRI) τον εγκέφαλο εθελοντριών γυναικών σε φάση σεξουαλικής διέγερσης, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι διαφορετικές περιοχές του εγκεφάλου ενεργοποιούνται από τη διέγερση της κλειτορίδας και διαφορετικές από τη διέγερση των τοιχωμάτων του κόλπου.
Αν και δεν βρήκε κάποιο συγκεκριμένο σημείο G, η νέα μελέτη συμπέρανε ότι υπάρχει τελικά μια ολόκληρη “περιοχή G”. “Το σημείο G είναι περισσότερο μια περιοχή, μια σύγκλιση πολλών διαφορετικών δομών”, είπε ο Μπ. Κομισάρουκ.
Σε αυτό συγκλίνει και η έρευνα της Αυστραλής ερευνήτριας δρος Έλεν Ο΄ Κόνελ, η οποία πιστεύει ότι ο κόλπος, η κλειτορίδα και η ουρήθρα δρουν συχνά ως ένα ενιαίο “κλειτοριδικό σύμπλεγμα” στη διάρκεια του σεξ. Κάθε φορά που κάποιο από αυτά τα μέρη του συμπλέγματος ερεθίζεται, όπως υποστηρίζει, συμπαρασύρει και τα υπόλοιπα.