Τζόυς Ευείδη: «Είμαι τηλεορασάκιας, βλέπω τα πάντα εκτός από ριάλιτι, μην ξεράσω…»
Η Τζόυς Ευείδη μίλησε στην εκπομπή Πρωίαν σε είδον για την τηλεόραση, για αστεία περιστατικά από ”Μεν και Δεν” και ”Το Κλάμα βγήκε από τον παράδεισο” και την φιλοζωική της δράση.
Αναφερόμενη στην μακροχρόνια φιλία της με τον Φώτη Σεργουλόπουλο και την αγάπη της για την τηλεόραση, είπε:
«Με τον Φώτη κάνουμε από μικροί παρέα, γνωριζόμαστε από γνωστούς φίλους από παλιά. Με συγκινεί πάρα πολύ όταν σκέφτομαι ότι γνωριζόμαστε τόσα χρόνια και έχουμε ακόμα επαφή. Όταν κάνετε εκπομπή εννοείται ότι στέλνω μηνύματα στον Φώτη.
Είμαι πάρα πολύ τηλεορασάκιας. Ακούω τους ηθοποιούς που λένε ότι δεν έχουν τηλεόραση και σκέφτομαι, ”πώς γίνεται;”. Εγώ αν δεν έχω τηλεόραση ανοιχτή στο σπίτι δεν μπορώ να ζήσω. Βλέπω οτιδήποτε παίζεται από λίγο για να έχω άποψη, δεν βλέπω ριάλιτι επιβίωσης, μην ξεράσω, με αυτά δεν περνάω ωραία».
«Στους Μεν και Δεν η Τερέζ πληρωνόταν κανονικά. Η “μάνα” της τα κανόνιζε. Ήταν μονίμως αγκαλιά με την Άννα Κουρή και κάναμε πάρα πολλές πρόβες. Δέκα επεισόδια ξέραμε απ’ έξω. Η Άννα δεν το είχε σκοπό να παίξει η Τερέζ και της είπα “είναι δυνατόν; Αφού είναι η προέκταση του χεριού σου”».
«Μια αστεία σκηνή από Το κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο ήταν η σκηνή που σηκώνονταν τα στήθη μου. Όλα τα εφέ της ταινίας τα έκαναν οι αδελφοί Αλαχούζοι και είχαν επικοινωνήσει με τους ανθρώπους που είχαν κάνει τα εφέ στην ταινία Ο θάνατος σου πάει πολύ που έπαιζε η Μέριλ Στριπ. Το Χόλιγουντ έχει έναν πολύ αστείο τρόπο. Το εφέ αυτό γινόταν με δύο καπς στο σουτιέν που φορούσες και κατέληγαν με ένα λεπτό μπαστουνάκι στα πόδια, που τα κουνούσε η δόλια η βοηθός σκηνοθέτη σαν μαριονέτες…».
Επίσης αναφέρθηκε και στην φιλοζωική της δράση και τις τελευταίες επιθέσεις βίας προς τα ζώα, τι είπε:
«Το πιο σημαντικό πράγμα που έχω κάνει σε αυτή τη ζωή είναι ότι έχω βρει σπίτι σε πολλά αδέσποτα. Όλα σε εξαιρετικά χέρια, έχουμε επαφή έπειτα και γινόμαστε σόι. Είμαι πολύ αυστηρή με αυτό δεν δίνω ποτέ ζώο αν δεν είμαι σίγουρη πού θα πάει.
Οι κακοποιητικές συμπεριφορές προς τα ζώα είναι καθημερινότητα, φυσικά αυτό που έγινε είναι φρικτό αλλά αν μπεις σε αυτούς τους κύκλους βλέπεις ότι αυτό γίνεται κάθε μέρα. Όλο αυτό είναι βαρέλι χωρίς πάτο, μπορεί να σώσεις δυο αδέσποτα και την άλλη μέρα να βρεις δέκα κακοποιημένα ζώα…».
«Έχω “πετριά” με τις μάγισσες, με ταινίες, βιβλία, pinterest. Επίσης μου αρέσουν οι κολοκύθες, το Halloween. Δεν ξεστολίζω ακόμα, έχω όλον τον χρόνο λαμπάκια στο σπίτι μου».