Βασίλης Δήμας: ”Ο Γιώργος Μουκίδης ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με εμπιστεύτηκε”

Η καταγωγή μου είναι από Σάμο και Μυτιλήνη.Το νησί και οι ρίζες μου από την Μικρά Ασία έχουν βγει σε κάποια τραγούδια μου , διότι είναι βαθιά μέσα στην καρδιά μου. Σπίτι ακούγαμε όλα τα είδη μουσικής , αλλά η βάση ήταν πάντα το λαϊκό τραγούδι.

Έχω σπουδάσει μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δούλεψα κάποια στιγμή ως μαθηματικός παράλληλα με την μουσική , αλλά με κέρδισε περισσότερο η μουσική. Στο Αττικό Ωδείο σπούδασα στη Σχολή Εγχόρδων Οργάνων. Θεωρώ πως όταν κάνεις κάτι  πρέπει να το κάνεις ολοκληρωμένα για να έχει αποτέλεσμα και να αποκτήσεις την όποια αναγνώριση και όχι αναγνωρισιμότητα , είναι άλλο πράγμα αυτό. Πρώτα πρέπει να αποκτήσεις την αναγνώριση από τον χώρο σου και μετά έρχεται σαν ώριμο μήλο να πέσει η αναγνωρισιμότητα.

Το τραγούδι πότε και πώς προέκυψε;

Το τραγούδι ήρθε δειλά-δειλά στο σχολείο σε διάφορες εκδηλώσεις , αλλά δεν ήθελα να τραγουδήσω επίσημα ώσπου να ωριμάσω λιγάκι , να ψηθώ. Ως φοιτητής τραγουδούσα κι έπαιζα μπουζούκι και κιθάρα σε διάφορα μαγαζιά (ταβέρνες, μεζεδοπωλεία, ρεμπετάδικα). Στην πορεία μου έκανε ο Νότης πρόταση να τραγουδήσω μαζί του. Για εμένα καταλαβαίνεις ότι ήταν μεγάλη πρόταση , αλλά επειδή δεν είχα τελειώσει ακόμα το πανεπιστήμιο αρνήθηκα με το όποιο ρίσκο, επειδή ήθελα να πάρω πρώτα το πτυχίο μου. Το σεβάστηκε ο Νότης αυτό και δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Την επόμενη χρονιά ξαναμιλήσαμε και πλέον είπα το ναι, και ξεκίνησα μαζί του σε μεγάλο μαγαζί.

Το πρώτο μου τραγούδι το ερμήνευσε ο Στέλιος Ρόκκος , όταν ήμουν στο Πανεπιστήμιο πρωτοετής. Ήταν από την εταιρία Universal ένα ζειμπέκικο με τίτλο “Πέρνα”. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με την δισκογραφία. Μεταγενέστερα άκουσε ο Νότης Σφακιανάκης κάποια τραγούδια από την εταιρία. Θυμάμαι ότι η υπεύθυνη με πήρε τηλέφωνο , ενώ ήμουν στο πανεπιστήμιο , και χάρηκα πάρα πολύ στο άκουσμα ότι ο Νότης Σφακιανάκης ήθελε να πει τρία τραγούδια μου. Από εκεί και πέρα κάναμε πολλές και όμορφες δουλειές με τον Νότη , όπως και κάποιες εμφανίσεις μαζί πιο μετά. Παράλληλα , ήρθαν και άλλες σημαντικές συνεργασίες όπως με τον Σταμάτη Γονίδη , τον Νίκο Μακρόπουλο κ.α.

Ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που σε αγκάλιασε και σε στήριξε στα πρώτα σου βήματα;

Ο Γιώργος Μουκίδης ήταν ο πρώτος που με βοήθησε. Έπαιζα όργανα τότε σε τραγούδια του , σε δίσκους της Πέγκυς Ζήνα , της Νατάσας Θεοδωρίδου κ.α. Μετά πήγαινα τραγούδια με τον συγχωρεμένο τον πατέρα μου στην Universal κι ύστερα από ένα εξάμηνο άρχισε η συνεργασία μας. Με όλους όσους συνεργάστηκα στα πρώτα μου βήματα με υποστήριξαν, με αναγνώρισαν και τους ευχαριστώ γι΄αυτό.

Αγγίζεις ευαίσθητο σημείο τώρα , Σπύρο…Ήταν και είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο της ζωής μου. Ήταν καθηγητής σε λύκειο. Στην αρχή φοβήθηκε όταν είδε να πιάνω το μπουζούκι. Όταν όμως έβλεπε ότι στο σχολείο τα πήγαινα καλά με τους βαθμούς , ότι πέρασα στο πανεπιστήμιο και παράλληλα βίωνε μαζί μου την αναγνώριση του κόσμου και των καλλιτεχνών, το χαιρόταν κι ήταν περήφανος γι΄αυτό. Το αντιμετώπισε λοιπόν με χαρά και ταπεινότητα. Εύχομαι να τον γέμισα με όση χαρά μπορούσα , γιατί τον έχασα πολύ μικρός.

Ναι , έχω νιώσει την εκμετάλλευση και την αδικία και είναι σίγουρο ότι όταν κάποιος ξεκινάει θα τα έχει αυτά. Το ήξερα ότι θα συμβεί αυτό, ήταν επιλογή μου να ακολουθήσω αυτό το μονοπάτι. Βγήκα δυνατός από αυτά λόγω χαρακτήρα και συνεργατών.

Καταρχάς όπως καταλαβαίνεις πρώτη πηγή έμπνευσης είναι πάντα η γυναίκα , είτε πρόκειται για την γυναίκα σου, είτε για ένα αθώο φλέρτ, είτε είναι ο παράνομος δεσμός σου. Οτιδήποτε κινείται γύρω από την γυναίκα αποτελεί πηγή έμπνευσης για έναν δημιουργό. Από εκεί και πέρα όμως με επηρεάζει η κοινωνία, τα παιδάκια που πεινάνε στον δρόμο, η θάλασσα , τα υπαρξιακά ζητήματα , οτιδήποτε.

Τι απαντάς σε αυτούς που λένε ότι εσείς οι συνθέτες που γράφετε για πιο λαϊκούς καλλιτέχνες τα τραγούδια σας είναι ευκολόπεπτα;

Δόξα τω Θεώ , δεν έχει υπάρξει άνθρωπος που να έχει προσβάλει κάποιο δικό μου έργο , ενδεχομένως επειδή προσέχω πάρα πολύ τον στίχο. Ωστόσο , οποιοσδήποτε βγαίνει και λέει το οτιδήποτε αυτοαναιρείται , διότι οι μόνοι κριτές είναι ο χρόνος και ο κόσμος.

Πώς κρίνεις τον θεσμό της Γιουροβίζιον; Εσύ θα έγραφες κομμάτι για την Γιουροβίζιον;

Ναι , αμέ. Αλλά και η Γιουροβίζιον , Σπύρο , τι έχει καταντήσει; Δύο εταιρείες είναι , δεν ξέρουμε ακριβώς την διαδικασία και ούτε το πώς καταλήγουμε στα υποψήφια τραγούδια κτλ. Δεν υπάρχει αξιοκρατία κι έχει χάσει την αίγλη του σε Εθνικό και Πανευρωπαϊκό επίπεδο αυτός ο θεσμός.

Πως κρίνεις talent show;

Τα έχω κρίνει εδώ και πολλά χρόνια με ένα τραγούδι που είχα γράψει στον Νότη Σφακιανάκη με τίτλο ΄΄Το Σύστημα΄΄. Είχε το θάρρος να το πει , επειδή είναι ο Νότης. Το τραγούδι είναι σοβαρή υπόθεση , είναι κατάθεση ψυχής , είναι τέχνη. Είμαι κατά αυτών των παιχνιδιών. Τώρα αν είσαι ένας καλλιτέχνης χρόνια στον χώρο και θέλεις να συμμετάσχεις, με οποιοδήποτε ρόλο σε αυτά ώστε να κερδίσεις αναγνωρισιμότητα τότε ναι , βεβαίως και να πας. Όταν είσαι όμως στην αρχή της καριέρας σου οφείλεις να ψηθείς , να δοκιμάσεις. Δεν μπορείς να πας να σε δουν δέκα εκατομμύρια άνθρωποι και να μη σε έχουν δει πρώτα ούτε δέκα άτομα. Το πιο πιθανό είναι να μην κάνεις τίποτα. Δυστυχώς κανένα παιδί δεν έχει κάνει καριέρα με τον δικό μου ορισμό , δηλαδή σαν του Πάριου ή του Διονυσίου. Εκεί μιλάμε για καριέρες. Το να γίνεις αναγνωρίσιμος και να κάνεις ένα σουξέ εμένα δεν μου λέει τίποτα. Αυτά είναι ματαιοδοξίες που εμένα δεν με αφορούν. Ο δρόμος της καριέρας είναι δύσκολος και μοναχικός , αν θες να είσαι ανεξάρτητος και να έχεις επιλογή. Τα “όχι” πιστεύω πως χτίζουν καριέρες.

Μεγάλη. Ελληνικό τραγούδι με ξένα μοτίβα και τετριμένους στίχους που πολλές φορές επαναλαμβάνονται και δεν βγάζουν νόημα προσβάλει την αισθητική του κόσμου και ιδιαίτερα όταν οι στίχοι περιέχουν βωμολοχίες. Το κλασικά διαχρονικά τραγούδια , όπως  π.χ. αυτά του Λευτέρη Παπαδόπουλου , δεν έχουν καμμία σχέση ως προς αισθητική τους με τα σημερινά κι απόδειξη αυτού είναι ότι ανεξάρτητα από το τι παίζουν τα ραδιόφωνα , στις ζωντανές εμφανίσεις είναι σίγουρο πως θα πεις αυτά τα κλασικά διαχρονικά τραγούδια.

Αντώνη Βαρδή , Γιώργο Μουκίδη , Απόστολο Καλδάρα , Γιάννη Πάριο και πολλούς ακόμη.

Ποιο τραγούδι σου σε έχει σημαδέψει;
΄΄Το κέντρο του Σύμπαντος΄΄ με έχει σημαδέψει , διότι το έγραψα σε μία πολύ άσχημη περίοδο για εμένα. Ήμουν χαμένος εκείνη την περίοδο και μου έδωσε δύναμη να κρατηθώ. Όλα όμως τα τραγούδια μου είναι παιδιά μου και κάτι σημαίνουν για εμένα.

Δυστυχώς δεν είναι εν ζωή. Είναι τρία μεγάλα κεφάλαια για εμένα ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Στράτος Διονυσίου και ο Μανώλης Αγγελόπουλος. Έχω κάποια ζειμπέκικα στο συρτάρι που θα τα έδινα μόνο σε αυτούς. Είναι άλλης εποχής κι εύχομαι να τα πω εγώ κάποια στιγμή.

Έχεις ξεχωρίσει κάποια συνεργασία σου;

Κάθε συνεργασία μου είναι σημαντική και διαφορετική κορυφή για εμένα. Άλλη συνεργασία μου ήταν με τον Νότη Σφακιανάκη που με σημάδεψε κι είναι παράσημο, άλλη συνεργασία με τον Σταμάτη Γονίδη που με τίμησε και κάναμε ένα ντουέτο μαζί που λέγεται ΄΄Θυμάμαι΄΄ στον πρώτο μου δίσκο και που μου έγραψε κομμάτι στο δεύτερο δίσκο , άλλη συνεργασία με τον Νίκο Μακρόπουλο που μου έδωσε χώρο στην πίστα και δεν θα το ξεχάσω ποτέ και άλλη συνεργασία με τον Διονύση Σχοινά που μου εμπιστεύτηκε να του γράψω τον πρώτο ολοκληρωμένο μου δίσκο. Μου αρέσει να μην ξεχνάω και να αναγνωρίζω τα καλά. Τα κακά δεν θέλω να τα θυμάμαι.

Τώρα σε βλέπουμε και βγαίνεις πιο μπροστά εκτός από το να γράφεις μουσική και στίχους τραγουδάς με διάφορα σχήματα, είσαι στο Romeo μαζί με τον Νίκο Μακρόπουλο και τον Γιώργο Γιαννιά. Γιατί επέλεξες τώρα να το κάνεις αυτό;

Διότι τώρα , χωρίς να σημαίνει κάτι αυτό, έχω κάνει ένα κύκλο εμπειριών στην μέχρι τώρα πορεία μου , αλλά και στην ζωή μου και έτσι πήρα την απόφαση να βγω πιο μπροστά. Αισθάνομαι την πίστα και το στούντιο σαν το σπίτι μου. Το Romeo είναι ένας χώρος που με μαθαίνει περισσότερος κόσμος από όσους ήδη με ξέρουν , η συνεργασία μου με τον Νίκο είναι απ΄ τις καλύτερες συνεργασίες που έχω κάνει στην ζωή μου, γιατί βοηθάει νέους καλλιτέχνες. Χαρακτηρίζω την συνεργασία αυτή τέλεια. Είχαμε συνεργαστεί δισκογραφικά και ήρθε η ώρα να βρεθούμε και επί σκηνής. Νομίζω ότι ο Γιώργος συμπληρώνει τον Νίκο κι έχουμε φτιάξει μια δυνατή ομάδα.

Ναι , κάναμε το βήμα ύστερα από κοινή μας επιλογή. Είναι μία πολύ όμορφη κοπέλα , χαμογελαστή , ένας ξεχωριστός άνθρωπος για εμένα. Είναι εκτός καλλιτεχνικού χώρου, με στηρίζει , την στηρίζω και είναι το λιμάνι μου. Λειτουργεί αγχολυτικά για εμένα.